“ค่ะ ฉันก็พูดไปแบบนั้นแหละ รู้อยู่แล้วว่าคุณไม่ยอมยกลูกให้ฉันแน่”
“รู้ใจฉันจริงๆ แบบนี้รักตายเลย”
น้ำเสียงทุ้มนุ่มของเขาทำให้คนฟังหัวใจเต้นรัวแรง จนไม่อยากต่อปากต่อคำกับเขาอีก ไม่งั้น เธอเป็นเบาหวานตายกันพอดี
“ถ้าเรียบร้อยแล้ว เรากลับกันเลยดีกว่า ฉันคิดถึงลูก”
“อ้อ ฉันลืมบอกพายไป ฉันมีงานที่ต้องไปดูที่กระบี่ ที่เกาะหนึ่งทางภาคใต้ เธอไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยได้ไหม นั่งเครื่องบินส่วนตัวไปไม่ถึงชั่วโมงก็ถึงแล้ว”
“ไปทำอะไรคะ เอ่อ ฉันไม่ไปไม่ได้เหรอ”
“เธอก็รู้ไม่ใช่เหรอ ฉันทำธุรกิจเกี่ยวกับเรือสำราญ และให้เช่าเรือยอตช์ เรามีสาขาเปิดอยู่ทางภาคใต้ของที่นี่ มีลูกค้าเช่าเรือยอตช์ไป แต่พวกเขาดันเอาไปส่งของผิดกฎหมาย ฉันต้องไปเคลียร์ด้วยตัวเองน่ะสิ คนของฉันเพิ่งโทร.มาบอกเมื่อกี้นี่เอง ถ้าไม่รีบเคลียร์งานนี้ บริษัทฉันเสียชื่อ เสียหาย อาจถูกสั่งปิดก็ได้”
“เอ่อ งั้น...” พรพระพายทำหน้าลำบากใจ เรื่องแบบ
