“ เรียบร้อยแล้ว ขอบคุณพี่บุญมามากนะครับ เดี๋ยวผมขอไปพิจารณาดูก่อน นี่ครับค่าเสียเวลาที่อุตส่าห์พาผมดูทั่วเกาะ ” ธิเบตบอกพลางยื่นซองสีขาวให้ บุญมาโบกไม้โบกมือพัลวัน
“ โอ๊ย ไม่เอาครับ ผมได้มาเยอะแล้วครับ ” พิชิตที่นั่งอยู่ตรงข้ามถลึงตาใส่ทันที ทว่าไม่มีใครเห็นยกเว้นคนพูด
“ อะไรนะครับ ” ธิเบตถามอย่างงุนงง
“ เฮ้ย ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่ ผมหมายถึงว่า ผมไม่เอาหรอกครับ แค่คุณมาดูที่ก็ดีใจแล้ว ถ้ายิ่งขายได้ก็จะได้เยอะ ” บุญมาแก้ตัว ผู้มาเยือนพยักหน้า
“ ผมยังให้คำตอบไม่ได้หรอกครับ เดี๋ยวต้องเอาไปปรึกษาคุณพ่อก่อน รับไว้เถอะนะครับ ” เขาว่าพลางยัดเยียดซองเงินใส่มือบุญมา ชายร่างท้วมรับมาอย่างเสียไม่ได้
“ ถ้าอย่างนั้นผมลากลับเลยละกันครับ ” ธิเบตว่าพลางลุกขึ้นยืน บุญมารีบเอ่ยห้าม
“ อย่าพึ่งไปครับคุณธิเบต ” ชายหนุ่มหันกลับมา
“ มีอะ
