วรินทร์รัมภาพูดขึ้นพร้อมกับดึงให้ชายหนุ่มหันมาเผชิญหน้า แล้วพยายามอธิบายต่อพร้อมกับจับมือชายหนุ่มแน่น
“วุ้นแก้วไม่ได้คิดกับพายุเหมือนที่พี่ธันเข้าใจ เชื่อสิคะ” ใจเธอเต้นแรงเพราะรู้สึกหวิวโหวงในอกเมื่อคิดว่าจะสูญเสียสัมผัสจากชายหนุ่มไป ขณะที่กำลังคิดหาวิธีง้อเขาต่อ
“พี่ก็อยากจะเชื่อนะ แต่…” ธีทัศกำลังจะพูด แต่ถูกวุ้นแก้วเอานิ้วมาแตะที่ริมฝีปากเขาเป็นการบอกให้หยุดพูดเสียก่อน
“แล้วถ้าวุ้นแก้วทำแบบนี้ พี่ธันจะเชื่อไหมคะ”
หญิงสาวรวบรวมความกล้าทั้งหมด เขย่งปลายเท้าขึ้นบดขยี้ริมฝีปากชายหนุ่มอย่างรุนแรงตามอารมณ์ของเธอ ธีทัศถึงกับตาค้างเมื่อวรินทร์รัมภาเป็นฝ่ายรุกบ้าง! ทั้งที่ปกติมีแต่เขาเป็นฝ่ายรุก
“วุ้นแก้ว…พี่ พี่จะไปคุยธุระกับคุณพ่อที่บ้านใหญ่ เล่นอะไรนี่”
เขาชักสีหน้าดุ ทำเหมือนรำคาญ แต่ที่จริงนึกขำที่เห็นคนตัวเล็กพยายามง้องอนเขา จึงแกล้งเอานิ้วชี้ดันหน้าผากเธอออก
“ตัวเหม็นจะตาย ยังมี
