“พี่ธันไม่ชอบกินต้มยำกุ้งเหรอคะ” วรินทร์รัมภาเอ่ยถามออกไป แม้ในใจจะรู้สึกผิดหวังที่ตนเองเดาใจชายหนุ่มผิด แต่ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเขาชอบกินอะไรบ้าง เธอจะได้จดจำเอาไว้
“เอ่อ เปล่าครับ พี่ชอบสิ แต่แค่จะเก็บของอร่อยไว้กินทีหลังน่ะ” ธีทัศนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะเฉลยออกมาว่าอยากเก็บไว้กินทีหลัง
คำตอบของเขาทำเอาวรินทร์รัมภาอดขำตามไม่ได้ แต่ก็เคยเห็นเพื่อนบางคนเป็นแบบนี้
“คิกๆ ไม่ต้องกลัวหมดค่ะ วุ้นแก้วทำไว้เยอะ”
ไม่พูดเปล่า หญิงสาวตักกุ้งให้ชายหนุ่มไปหนึ่งตัว ธีทัศมองกุ้งที่จานก่อนจะหันมายิ้มให้หญิงสาวอีกครั้ง
“ขอบคุณวุ้นแก้วมากนะครับ ถึงวุ้นแก้วจะโกรธพี่อยู่ แต่วุ้นแก้วก็ยังดีกับพี่เสมอ” พูดด้วยความซาบซึ้งในน้ำใจของหญิงสาว เขามองกุ้งในจานตัวเองก่อนจะตัดสินใจกินมันอย่างเอร็ดอร่อย “อร่อยมากเลยนะ พี่ว่าวุ้นแก้วเปิดร้านได้สบายเลย”
“ชมเกินไปแล้วค่ะ” วรินทร์รัมภาพูดด้วยความเขินอาย เธอดีใจที่ชาย
