หนึ่งสัปดาห์ถัดมา จังหวัดเชียงใหม่
ดอกไม้บานสะพรั่งบ่งบอกให้รู้ว่าตอนนี้ถึงฤดูหนาวแล้ว บรรยากาศบนดอยช่างเย็นสบาย แต่หากเป็นคนต่างถิ่นคงรู้สึกเย็นวูบวาบจนต้องหาเสื้อกันหนาวมาคลุมให้ร่างกายอบอุ่น แต่ในขณะเดียวกันวรินทร์รัมภาแม้จะเป็นคนในพื้นที่ แต่เธอกลับหนาวเหน็บมากกว่าใคร ไม่ใช่กายที่หนาว แต่เป็นใจต่างหาก เธอกระชับเสื้อกันหนาวให้ห่อหุ้มร่างกายมากกว่าเดิม เมื่อสัมผัสได้ถึงลมหนาวที่พัดผ่านแรงมากขึ้น
“เข้าบ้านเถอะลูก เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก” วรินทร์รัมภาหันไปมองเห็นวาณีผู้เป็นมารดาของเธอออกมาตาม
“ค่ะแม่” วรินทร์รัมภาตอบอย่างว่าง่าย ก่อนจะเดินเข้าบ้านพร้อมกับมารดาที่เดี๋ยวนี้เดินเหินได้เป็นปกติ ร่างกายสมบูรณ์ดี หลังจากการผ่าตัดในครั้งที่สองประสบความสำเร็จ
หลังจากที่หญิงสาวตัดสินใจหนีจากธีทัศ ก็ตัดสินใจกลับมาอยู่ที่บ้านในจังหวัดเชียงใหม่ บ้านของเธออยู่บนดอยม่อนแจ่ม มารดามีอาชีพเป็นชาวสวน และปล
