ธีทัศเห็นท่าทางดื้อของเมียก็รู้ว่าเธอยังงอนเขาอยู่ ก่อนหน้านี้เขาพยายามโทร.มาง้อเมียทุกวัน แต่อีกฝ่ายก็เอาแต่ปิดเครื่อง
“ไม่ต้องมาห้ามพี่เรื่องลูก ทั้งที่รู้ว่าท้องยังหอบลูกหนีมาแบบนี้ รู้ไหมพี่ห่วงมากแค่ไหน”
คำตอบของชายหนุ่มทำให้หัวใจวรินทร์รัมภาหล่นวูบ เธอไม่รู้ว่าเขารู้เรื่องเธอตั้งท้องได้อย่างไร แต่เธอไม่อยากให้ลูกต้องอยู่กับพ่อที่ไม่ได้รักเธอและลูกด้วยใจจริง ถึงได้กลับมาอยู่ที่บ้าน
“เลิกพูดเพ้อเจ้อได้แล้วค่ะ วุ้นแก้วไม่กลับไปแล้วค่ะ” วรินทร์รัมภารีบเดินเข้าบ้านทันที แต่ธีทัศไม่ยอมอย่างนั้น เขาเข้าไปกอดรั้งเธอไว้จากด้านหลังก่อนที่หญิงสาวจะเดินจากไป
“พี่ไม่ยอมให้วุ้นแก้วจากพี่ไปอีกแล้ว พี่ขอโทษนะครับที่พูดไม่ดีรุนแรงกับวุ้นแก้วไปวันนั้น พี่ก็แค่ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับของที่พี่รัก” ธีทัศมองหน้าเมียเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ นาทีนี้เขารู้สึกผิดอย่างมากที่ไปพูดรุนแรงจนทำให้เธอเข้าใจว่าเขาเห็น
