“นี่ค่ะ ผ้าปูที่นอน แล้วก็หมอนผ้าห่ม ไม่รู้ว่าคุณธันพอจะนอนได้ไหม” วรินทร์รัมภาทำที่นอนมาให้ชายหนุ่ม เธอไม่อาจปฏิเสธคำสั่งของมารดาได้ คืนนี้เลยต้องยอมให้ธีทัศค้างคืนที่บ้าน แต่เขามีสิทธิ์ได้แค่นอนที่ห้องรับแขกเท่านั้น เธอไม่ให้เข้าห้องเด็ดขาด เดี๋ยวจะเอายันต์กันคนหื่นมาแปะไว้ที่หน้าห้องด้วย ขณะคิดอยู่ คนที่เธอกำลังคิดหาวิธีป้องกันก็รีบเอ่ยเสียงอ้อนขึ้นมาเชียว
“คืนนี้พี่นอนกับวุ้นแก้วไม่ได้เหรอครับ” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ “พี่ไม่ได้นอนกอดเมียมาหลายคืนแล้ว” ดวงตาคู่คมแลกสายตากับเมีย ทว่าวรินทร์รัมภากลับค้อนใส่
“ไม่ได้ค่ะ” หญิงสาวตอบปฏิเสธแล้วรีบเดินหนีเข้าห้องไปทันที
วรินทร์รัมภาเดินกลับห้องนอนของตัวเอง ล็อกห้องนอนอย่างแน่นหนา ก่อนจะขึ้นเตียงปิดไฟข่มตาให้หลับ แต่ยิ่งพยายามข่มตาเท่าไรเธอกลับคิดถึงชายหนุ่มเท่านั้น ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะตามง้อเธอมาถึงที่นี่ เขารักเธออย่างนั้นหร
