“แหม ไอ้นี่ แซวน้องรหัสเขาหน่อยไม่ได้เลยนะ”
“เออดิ พวกมึงหยุดเลยนะ นี่น้องกู ห้ามใครมาเต๊าะเล่น” ธีทัศเอ่ยบอกเพื่อนๆ ด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง ฝ่ายวรินทร์รัมภาที่เห็นชายหนุ่มออกโรงปกป้องก็อดเขินไม่ได้ แม้เขาจะทำไปเพราะหน้าที่ของรุ่นพี่ที่ต้องปกป้องน้องรหัสในสายก็เหอะ
“อะๆ ก็ได้ น้องวุ้นแก้ว พี่ล้อเล่นนะครับ ว่าแต่ขนมอะไรน่ากินจัง น้องวุ้นแก้วทำเองเหรอ” เพื่อนของธีทัศเอ่ยถามวรินทร์รัมภาอีกครั้ง ฝ่ายธีทัศเองก็มองหน้าเธอไม่วางตา
“อ๋อ เปล่าหรอกค่ะ พอดีวุ้นแก้วซื้อจากคุณยายที่ขายหน้ามอ พี่ๆ ลองชิมไหมคะ” วรินทร์รัมภาพูดพร้อมกับยื่นถุงขนมให้กับกลุ่มของธีทัศทันที
“แล้วคิดยังไงซื้อมาเยอะขนาดนี้” คราวนี้ธีทัศเอ่ยถามขึ้น
“ก็…ไม่มีอะไรค่ะ เห็นว่าอร่อยดี เลยอยากซื้อฝากทุกคน” วรินทร์รัมภาพูดยิ้มๆ อีกครั้ง ทำให้ธีทัศไม่ถามอะไรต่ออีก เพราะเขาได้คำตอบแล้ว
ที่แท้งานอบรมที่วรินทร์รัมภาบอกกับคุณยายในตอ
