เสียงรอบตัวนั้นเงียบเชียบ...มารีนได้ยินเพียงเสียงเต้นของหัวใจตนเองเท่านั้น
เธอมัวแต่ซุกอยู่ในอ้อมกอดเขาด้วยความคุ้นชินเก่าก่อน กว่าจะรู้ตัวอีกทีร่างบอบบางก็ถูกวางลงบนโต๊ะตัวหนึ่งในห้อง...
ห้องอะไร?
หญิงสาวทำหน้าเลิ่กลั่กมองรอบตัวจึงได้พบว่าเขาพาเธอมาในห้องเก็บไวน์ ดูจากสิ่งของในห้องนี้ก็คงจะใช่แหละ
"คุณเจคอบพามายมาที่นี่ทำไม"
"มันเงียบดี"
คนตัวสูงย่อตัวลงดูเท้าข้างนั้นของเธออีกครั้ง มารีนกลืนน้ำลายอึกใหญ่ยามที่ใบหน้าเขาเลื่อนลงไป ปลายจมูกโด่งปัดผ่านปลีน่องทำเอาใจรู้สึกวูบวาบ
"อีกสักพักน่าจะได้"
"ได้อะไรคะ"
"รองเท้าคู่ใหม่" เขาช้อนสายตาขึ้นมองเธอ ใบหน้าเรียบนิ่งแต่แววตาลุ่มลึกลง มือหนาจับที่ข้อเท้าของเธอจากนั้นมันก็เลื่อนขึ้นมาเรื่อย ๆ อย่างเบามือ
"อยากได้อะไรเพิ่มไหม"
"มะ...ไม่มีค่ะ"
"แน่ใจ?"
มารีนไม่อยากได้อะไร แต่ตอนนี้เขาอยาก...
มือหนาลูบถึงต้นขาที่ชุดแหวกสูง อารมณ์ในใจของ
