"อดีตก็อดีตสิ ฉันจะสร้างมันขึ้นใหม่"
"ไม่ได้นะ"
คนที่เอาแต่ใจไม่ฟังคำโต้แย้งใด กลับโน้มลงไปจุมพิตคนตัวเล็กที่อยากผลักไสเขา มือเรียวดันตัวเขาออกห่างทว่าเพียงแค่ไม่นานที่เรียวปากแนบชิดกัน ร่างกายก็อ่อนระทวย ที่น่าโมโหที่สุดคงเป็นหัวใจไม่รักดีที่โอนอ่อนผ่อนตามเจ้าของเดิม
"ผัวเก่าจะเปลี่ยนมาเป็นผัวปัจจุบันไม่ได้หรือไง"
"ไม่ได้"
"งั้นเหรอ...ถามตัวเองดีหรือยัง"
พูดจบเขาก็จูบลงไปอีก จูบแล้วก็ผละออกเป็นระยะแต่หน้าผากยังแนบชิด ได้ยินเสียงลมหายใจของอีกฝ่ายชัดเจน มาเฟียหนุ่มส่งเสียงหัวเราะลึกในลำคอ เมื่อคนที่ร้องห้ามเมื่อกี้กลับจูบตอบเขาไม่หยุด
เธอปากแข็งแต่ตัวอ่อนใจอ่อนแทบเหลวเป็นน้ำ
"เด็กดื้อ เธอมันดื้อ" แต่นี่ก็เป็นสิ่งที่เขาชอบเหมือนกัน อะไรที่เป็นตัวตนมารีนเขารู้จักดีและชอบมันแทบทุกอย่าง
"มายดื้อก็อย่ามายุ่งสิ"
"พอดีฉันชอบปราบเด็กดื้อน่ะ"
เออ...เอาสิ เขาก็ปราบเธอได้ตลอด จะให้ปราบพยศเด
