"พี่เจคอบ!"
ถ้อยคำที่มารีนเรียกเขาทำให้หัวใจกระตุกวูบ แววตาของหญิงสาวสะท้อนความเป็นห่วงและหวาดกลัวออกมาอย่างปิดไม่มิด
"ฉันไม่เป็นไร...อย่าร้อง" มือหนายกขึ้นเช็ดน้ำตาของมารีนที่ค่อย ๆ ไหลจนเลอะแก้ม
มารีนส่ายหน้าระรัว จะบอกว่าไม่เป็นไรได้อย่างไร ภาพเหตุการณ์ที่เขาและเธอถูกลอบทำร้ายที่ทะเลวนกลับเข้ามาอีก ทำไมชีวิตเขามันอันตรายขนาดนี้ เธอไม่เคยรับรู้มาก่อน ไม่คิดว่าคนที่อยู่ตรงหน้าต้องแบกรับอะไรไว้บ้าง
"เรื่องธุรกิจเหรอ" มารีนจ้องตาด้วยความสงสัย คนระดับเขามีแต่คนเกรงกลัว นับรวมเพื่อนสนิทที่ทั้งร่ำรวยและมีอิทธิพลอีกสามคน มารีนก็ไม่คิดว่าจะมีใครกล้าลอบทำร้ายเขา
"พี่เจคอบ"
"ไม่ใช่" เขาตอบความจริงอย่างจนใจ เห็นใบหน้าของหญิงสาวก็ยิ่งใจอ่อนยวบ สรรพนามที่มารีนเรียกเขาบ่งบอกว่าเธอยังมองเขาเป็นคนเดิมเสมอมา
แต่เขาไม่อยากให้เธอต้องมารับรู้ มันเป็นปัญหาของเขา ปัญหาที่ค้างคามาเนิ่นนานและยังจัดการไม่
