ใบหน้าที่เปื้อนยิ้มได้มลายหายไปเหลือเพียงความจืดเจื่อนและรู้สึกผิด แก้วกาแฟถูกวางลงโดยมือของคนเบื้องหน้า มารีนนั่งสงบนิ่งไม่พูดคำใดรอให้คุณหญิงวัยกลางคนเอ่ยก่อน
"ลุงเธอผ่าตัดอีกครั้งเหรอ" น้ำเสียงของหล่อนดูนุ่มนวลและใจดี ช่างสมกับใบหน้าที่งดงามแม้จะมีริ้วรอยไม่น้อยแล้วก็ตาม
"ค่ะ"
"แล้วครั้งนี้เธอเอาเงินมาจากไหนล่ะ"
มารีนอึกอักราวกับคนที่แอบทำผิด
ใช่...เธอทำผิด
ผิดคำสัญญาที่ได้ให้ว่ากับคุณหญิงสุริภามารดาของเขา
คนสูงวัยกว่ายิ้มอ่อนที่ริมฝีปาก ไม่ต้องบอกก็พอจะเดาได้ว่ารอบนี้มารีนคงจะรับเงินจากเจคอบ
สุริภามองหญิงสาวตรงหน้าที่ไม่ได้เจอมานานถึงสองปี มารีนยังคงเป็นผู้หญิงที่ดูน่ารักและสะสวยเช่นเดิม เผลอ ๆ จะดูมีเสน่ห์มากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ไม่แปลกใจเลยจริง ๆ ที่ลูกชายอย่างเจคอบยังคงติดพันหาทางออกไม่เจอ
น่าเสียดายที่มารีนยังไม่ใช่คนที่หล่อนคิดว่า 'เหมาะสม'
บางทีลูกชายหล่อนอาจจะแค่คิดถึงควา
