เสียงดนตรีลอยละล่องไปพร้อมกับสายลมที่พัดผ่านชั้นดาดฟ้าของตึกหรู เจคอบยกแก้วไวน์ขึ้นจิบช้า ๆ มองดูมารีนที่นั่งมองวิวยามค่ำคืน
เขาพาเธอมาที่ร้านอาหารซึ่งเป็นกลุ่มบริษัทในเครือของเพื่อนสนิทอย่างธาวิน จัดการเหมาทั้งดาดฟ้าเพื่อมารีนโดยเฉพาะ อาหารหลัก ๆ มาเสิร์ฟจนครบแล้ว มารีนกินไปนิดหน่อยก็อิ่มแล้วหันมาสนใจบรรยากาศรอบตัวแทน
"สวยนะคะ" หญิงสาวพูดขณะมองวิวเมืองที่มีแสงไฟระยิบระยับ
เจคอบวางแก้วไวน์ลง ช้อนสายตาขึ้นมองด้านข้างของเธอเงียบ ๆ รอยยิ้มอ่อนโยนก็ค่อย ๆ ปรากฏขึ้น
"อืม สวย" เขาเห็นด้วยกับเธอ
ต่างกันตรงที่ 'สวย' ของเขาไม่ใช่วิวในคืนนี้ แต่มันคือผู้หญิงตรงหน้าต่างหาก
แค่มีเธออยู่ตรงหน้า ไม่ว่ามีผู้หญิงคนไหนโผล่มาก็เทียบไม่ได้ สาวไหนที่ว่าสวยหวานหยาดเยิ้มแต่สำหรับเขาแล้ว...สิ่งเหล่านั้นก็จืดเจื่อนลงทันทีถ้าเทียบกับมารีน
เพราะเธอหวานที่สุด น่ารักที่สุดในสายตาเขา
"มาย"
"คะ?" คนตัวเล็กหันม
