ในรุ่งเช้าที่เป็นวันหยุดของครอบครัวบวรวรกุล ไอยวรินทร์คิดว่าหล่อนตื่นแต่เร็วกว่าทุกคนในบ้านแล้วเพราะยังเช้าอยู่มาก แต่พอหล่อนมาที่ห้องนั่งเล่นก็พบไอศวรนั่งอยู่นิ่งๆ ไม่เปิดไฟ ทั้งที่ฟ้ายังไม่สว่างดี
“อินน์ ทำอะไรน่ะ คิดว่าตัวเองนั่งเป็นพระเอกมิวสิคอยู่หรือเปล่า”
“อ้าว อัยย์เองเหรอ ไม่ได้มีอะไรหรอก เราแค่นั่งคิดอะไรนิดหน่อย”
“อย่าบอกนะว่านั่งมาทั้งคืนแล้ว”
“เปล่าๆ น้ำที่ตู้เย็นในห้องหมดเลยลงมาหาน้ำดื่มตอนเช้ามืด... ออกจากครัวแล้วมานั่งคิดอะไรเพลินๆ เห็นว่าใกล้เช้าแล้วเลยไม่เปิดไฟในห้องนั่งเล่น” คนเป็นน้องสาวทำหน้าหลอนนิดหน่อยว่าตอนก่อนสว่างพี่ชายคงใช้แสงที่ส่องจากห้องครัวนำทางตนมานั่งในห้องนั่งเล่นเป็นเงาตะคุ่มอยู่คนเดียว... ไม่กลัวผีหรือไงนะ
“คิดอะไรน่ะอินน์ ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า มานั่งคนเดียว มีอะไรเล่าให้เราฟังได้นะ” ใบหน้าหล่อคมของพี่ชายสะบัดหนีไอยวรินทร์เล็กน้อย เขามากกว่าที่จะพู
