การที่มีชีคซาอิดมานั่งอยู่ตรงหน้าทำให้ไอยวรินทร์ตื่นเต้นกว่าที่คิด เพราะว่าสายตาของเขาที่มองมานั้นยากที่จะอ่านความหมาย ซ้ำเขายังไม่พูดอะไรนับจากที่มารดาหล่อนให้หล่อนพาเขามานั่งคุยกันที่เก้าอี้ในสวนข้างบ้าน เป็นอย่างนี้ หญิงสาวก็นึกไม่ออกเหมือนว่าจะเริ่มยังไง...
“คิดถึงคุณ” เขาพูดขึ้นมาลอยๆ หญิงสาวเสไปมองดอกไม้ที่บานสะพรั่งอยู่อีกมุมหนึ่ง ไม่พร้อมให้เขาเห็นใบหน้าที่แดงก่ำเป็นลูกเชอร์รี่สุกกับคำพูดไม่กี่คำของเขา
“ไม่คิดจะพูดจะถามอะไรเลยหรือไง” เขาพูดอีก
“ไม่มีอะไรต้องพูด นอกจากจะถามว่ามาทำไม”
“ก่อนจะบอกว่ามาทำไม ขออธิบายอะไรหน่อยนะ...”
“อยากพูดอะไรก็ว่ามาสิ ฉันคงห้ามไม่ได้หรอก” คำพูดปัดๆ ทำเอาผู้ฟังแย้มยิ้มออกมาที่ได้เห็นอาการงอน ประชดประชันพร้อมทั้งด่าเล็กๆ น้อยๆ ทำให้ได้รู้ว่ามาพบไอยวรินทร์ตัวจริงแล้ว
“ขอโทษที่ไม่อธิบายตอนคุณอยู่ พอคุณจะมาก็เลย ค้างคาไม่รู้กัน แต่ผมอยากจะเล่าใ
