หลังจากถูกมังกรยำเละคาเตียงในค่ำคืนนั้น มณีรินก็ตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นอีก เพราะหล่อนมโนไปว่า ป่านนี้มังกรคงจะหัวเราะเยาะผู้หญิงร่านอย่างหล่อนอยู่แน่ๆ ดังนั้นทางออกที่ดีที่สุดก็คือสอบเสร็จแล้วก็รีบเดินทางกลับบ้านนอกทันที
หล่อนนั่งเศร้าๆ ปล่อยอารมณ์ปวดร้าวบนรถทัวร์อยู่เกือบสิบชั่วโมง กว่าจะถึงจังหวัดบ้านเกิด เมื่อมาถึงก็พบว่าพ่อกับแม่ไปเกี่ยวข้าวกับในท้องนา เหลือแต่น้องชายวัยสิบสองขวบที่วันนี้โดดเรียนเพียงลำพัง
“พี่ริน...”
เด็กชายเพชรแท้ซึ่งเป็นน้องชายแท้ๆ ของหล่อนวิ่งเข้ามาหา และกอดเอาไว้แน่น
“ดีใจจังเลย พี่รินกลับมาแล้ว”
หล่อนยกมือขึ้นลูบหัวของน้องชาย ก่อนจะก้มลงหอมแก้มด้วยความคิดถึง
“อ้วนขึ้นน่ะเราน่ะ”
“จริงเหรอพี่ริน ผมก็ออกกำลังกายประจำนะ”
“สงสัยกินเยอะน่ะสิ”
หล่อนแซวน้องชาย ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน วางกระเป๋า และหยิบของฝากออกมา ให้กับน้องชาย เจ้าน้องชายต
