เหงาและเปล่าเปลี่ยว

1107 คำ

“คุณพ่อขา หนูขอมาอยู่ที่นี่กับเจ้าขุนได้มั้ยคะ หนูรับรองว่าจะทำตัวดี ๆ จะเป็นลูกสะใภ้ที่น่ารักของคุณพ่อเองค่ะ” สาวเจ้าพูดพลางส่งยิ้มหวานหยดให้ “เอ่อ...จะทำอย่างงั้นได้ไงหละ แล้วพ่อแม่หนูหละ เราต้องทำอะไรให้มันถูกต้องก่อนนะ” ชายหนุ่มอธิบายอย่างใจเย็น ขณะเหลือบตามองลูกชายอย่างเหลืออด “พ่อครับ อย่าไปฟังมิลค์เขาเลยครับ เดี๋ยวผมจะคุยกับเขาเอง มิลค์พอเถอะ เธอกำลังจะทำอะไรกันแน่เนี่ย...ทำไมเราไม่คุยกันก่อน” เจ้าขุนหันหน้ามาพูดเสียงดุ ตาขุ่นใส่แฟนสาว แต่เธอกลับลอยหน้าลอยตาอย่างไม่รู้สึกผิด “ทำไมหละ หรือนายจะไม่รับผิดชอบเรา ตกลงนายไม่ได้รักเราจริงใช่มั้ย?” เจ้าหล่อนแสร้งทำเป็นโมโหกลบเกลื่อน “มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ แต่เธอ” “เอาหละ ไม่ต้องทะเลาะกัน” คุณพัฒน์รีบห้ามศึกในทันที “ถ้าคุณพ่ออยากทำให้มันถูกต้องจริง ๆ ก็ยอมให้หนูมาอยู่ที่นี่ในฐานะเมียของเจ้าขุนนะคะ หนูเป็นแค่เด็กกำพร้าที่อาศัยอยู่ก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม