“งั้นเดี๋ยวพ่อพาขึ้นไปเองนะ ค่อย ๆ ลุกนะ”
คุณพัฒน์บอกกับเธอด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง พร้อมกับช่วยประคองร่างระหงที่อ่อนระทวยของมิลลาให้ลุกขึ้นจากโซฟา ก่อนที่เขาจะพาเธอเดินขึ้นบันได้บ้านมายังห้องนอนที่อยู่ชั้นบนอย่างทุลักทุเล
พอมาถึงชายหนุ่มก็พาเด็กสาวไปนอนลงบนเตียงนอนและทำท่าจะห่มผ้าให้ แต่เธอกลับคว้ามือของเขาเอาไว้ก่อน
“คุณพ่อขา หนูเหงา...อ่าห์ห์ห์”
มิลลาลืมตาขึ้นจ้องหน้าของเขาอย่างเร่าร้อน ก่อนจะพ่นลมหายใจที่คุกรุ่นออกมา
“เอ่อ...หนูมิลค์เมามากแล้ว รีบนอนพักเถอะนะ”
พ่อสามีพูดกับเธอเสียงเรียบ พลางกลืนน้ำลายลงคอ เพราะตอนนี้เริ่มรู้สึกวูบ ๆ วาบ ๆ อย่างบอกไม่ถูก
“หนูเมาก็เพราะเหงายังไงหละคะ เจ้าขุนไม่สนใจหนูเลย...คุณพ่อช่วยหนูทีสิคะ...อ่ะ อือออ”
สาวน้อยพูดเสียงกระเส่าสั่นจบ ก็รีบยกสองมือสองแขนขึ้นไปโอบที่ต้นคอแกร่งของพ่อสามีไว้แน่น
ก่อนจะดึงรั้งร่างใหญ่กำยำนั้นให้โน้มลงมาหา โดยที่เขาไม่ท
