ฉันกำลังต้องการนาย
967 คำ
ฉันเดินมายังลิฟต์เพื่อที่จะลงไปชั้นที่เป็นงานเลี้ยง นิ้วเรียวที่กำลังยื่นไปกดปุ่มหน้าแผงควบคุมสั่นเล็กน้อย ค่อยๆ พยุงตัวเองเข้ามาด้านในตัวลิฟต์ทันทีที่ประตูเปิดออก พร้อมกับสะบัดหัวสองสามทีเมื่อเริ่มรู้สึกมึนหัวแปลกๆ นี่ฉันดื่มไปไม่กี่แก้วเอง ทำไมรู้สึกมึนหัวจัง
แผ่นหลังขาวเนียนพิงไปกับผนังลิฟต์ ค่อยๆ ขยับเข้าใกล้ปุ่มคอนโทลกดตัวเลขชั้นที่เป็นห้องพักแทนที่จะไปยังชั้นที่จัดงานเลี้ยง เพราะเริ่มรู้สึกแปลกๆ ในตัวเอง แต่ก่อนที่ประตูลิฟต์จะปิดลง คนตัวสูงที่เป็นเพื่อนของอาร์เมอร์กลับวิ่งเข้ามาขวางประตูลิฟต์แล้วแทรกตัวเข้ามายืนอยู่ข้างๆ ฉัน
ฉันเผลอเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างลืมตัว กลิ่นน้ำหอมชวนหลงใหลของผู้มาใหม่ลอยเข้ามาในโสตประสาทของฉันจนรู้สึกแปลกๆ ต้องสะบัดหัว กะพริบตาถี่ๆ เพื่อเรียกสติของตัวเองให้กลับมาเป็นเพตราคนเดิม
“เอ่อ...ชะ..ช่วยกดลิฟต์ชั้น3 หะ..ให้ฉันทีค่ะ” ฉันบอกออกไปเสียงสั่น เมื่อจำได้ว่าห้องพักฉันอยู่ชั้น3ไม่ใช่ชั้น4 ตามที่กดชั้นไปก่อนหน้านี้ ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มเข้าหากัน พยายามขยับออกห่างจากคนตัวสูงจนหลังชิดกับผนังลิฟต์อีกครั้ง เมื่อเริ่มรู้สึกแปลกๆ ภายในร่างกาย มันเป็นความรู้สึกร้อนไปหมด ต้องการอะไรบางอย่างซึ่งฉันเองก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน หรือจะเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ฉันดื่มเข้าไป ปกติก็ไม่ใช่คนคออ่อนขนาดนี้นะ
“ผมห้ามคุณแล้วนะ แต่คุณดื้อไม่ฟังผมเอง” เขาพูดโดยที่ไม่ได้หันมามองหน้าฉันแม้แต่น้อย ฉันมองไปที่ท้ายทอยของคนตัวสูงด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป รู้สึกอึดอัดร้อนไปทั้งตัว เหมือนเลือดในกายมันกำลังจะแตกระเบิดออกมา มือเล็กกำมือตัวเองเอาไว้แน่นเพื่อควบคุมอารมณ์พลุ่งพล่านภายในตัว
“คะ...คุณหมายความว่ายังไง”
“ฮึ!”
ติ๊ง!
ขายาวๆ ของเขาก้าวเดินออกจากลิฟต์โดยที่ไม่รอฉันแม้แต่น้อย ฉันรีบเดินตามเขาออกไปติดๆ แต่ทว่าความต้องการอะไรบางอย่างจากร่างกาย ทำให้ฉันหมุนตัวกลับเดินตามผู้ชายคนหนึ่งที่เดินสวนทางย้อนไปทางลิฟต์ตัวเดิมที่ฉันพึ่งเดินออกมา
ทำไมเขาหล่อจัง กลิ่นที่ลอยมาจากตัวของเขา ทำให้ฉันเคลิบเคลิ้มจนอดใจไม่ไหว ฉันต้องการเขา ฉันต้องการเขาให้มาปลดปล่อยไอ้ความรู้สึกบ้าๆ นี่
“เฮ้ยคุณ! นี่คุณเป็นบ้าอะไร” สติที่ไม่สมประกอบทำให้ฉันทำเรื่องน่าอายขึ้นอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ ร่างบางปรี่เข้าสวมกอดชายคนนั้นจากทางด้านหลัง พร้อมกับกดจมูกลงบนซอกของผู้ชายแปลกหน้า สูดดมกลิ่นกายของเขาโดยที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ และสมองมันสั่งการให้ทำแบบนั้น
“ฉะ...ฉัน!! อึก” ตัวของฉันลอยวืดมาตามแรงกระชากของใครบางคน จนหน้าฉันกระแทกเข้าอกแกร่งของเขาอย่างจัง
“s**t! ไปดิวะ มึงมองหาพ่องมึงเหรอ”
“อะไรวะ แม่ง! ดูแลคนของมึงดีๆ ดิวะ แม่ง!เมาแล้วมั่ว” ผู้ชายคนที่ถูกฉันลวนลามด่ากราดออกมาอย่างหัวเสีย ฉันไม่ได้ใส่ใจอะไร แต่กลับหันเข้ากอดเจ้าของแผงอกแกร่งพร้อมกับซุกหน้าลงคลอเคลียซอกคอของเขา ฝ่ามือร้อนๆ ลูบไล้ไปตามแผงอกแกร่งที่กระดุมเสื้อเชิ้ตเปิดออกสามเม็ด
“ตั้งสติหน่อยดิวะ” มือหนาออกแรงดึงแขนฉันให้เดินตามเขามาตามทางเดินอย่างทุลักทุเล
“อื้อ! ฉะ...ฉัน รู้สึกแปลกๆ” ฉันพยายามตั้งสติ เม้มฝีปากเข้าหากันสูดหายใจเข้าลึกๆ แต่มันก็ไม่เป็นผล น้ำตาจากนัยน์ตาคู่สวยเริ่มไหลออกมาเป็นทาง
“เข้าไป” คนตัวสูงผลักฉันให้เข้าไปในห้องขนาดใหญ่ สายตาที่พร่ามัวด้วยม่านน้ำตามองไปรอบห้อง ก่อนจะถูกเขาลากเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง ซึ่งคาดว่าเป็นห้องน้ำ
ซ่า~
“อึก! ฮื่อ~” น้ำเย็นๆ ถูกเปิดจากฝักบัวให้ไหลรดลงร่างกายที่กำลังรุ่มร้อน ด้วยฝีมือคนตัวสูงที่กำลังมองมาทางฉันด้วยแววตานิ่งเฉยไม่แสดงความรู้สึกใดๆ
ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนจะแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆ ทำได้เพียงนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่มุมห้องน้ำรับน้ำเย็นๆ อยู่อย่างนั้น
“แบบนี้คงได้ช็อกตายกันพอดี” น้ำเย็นๆ นั่นไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นเลยสักนิด เขาบ่นพึมพำอย่างอารมณ์เสีย เอื้อมมือมาปิดน้ำ ผ้าเช็ดตัวผืนสีขาวถูกใช้คลุมลงตัวฉันที่นั่งกอดเข่าสั่นงกๆ ด้วยอาการสะบัดร้อน สะบัดหนาวอยู่มุมห้องน้ำ
“ฉะ...ฉันไม่ไหวแล้ว” ฉันบอกออกไปด้วยเสียงสั่นเครือ เงยหน้ามองคนตัวสูงที่กำลังยืนเท้าสะเอวมองมาทางฉัน
“อวดเก่งอย่างเธอ ลองขอร้องฉันดูสิ แล้วฉันจะสงเคราะห์ให้” เขาแสยะยิ้มมุมปากหันหลังให้ฉัน ขายาวๆ ก้าวเดินออกไปทางด้านนอก
“กรอด~”
ร่างบางกัดฟันจนเสียงดังกรอด รองเท้าส้นสูงแบรนด์หรูถูกถอดออกจากเท้าอย่างไร้เยื่อใย ค่อยๆ พยุงตัวเองก้าวเดินตามเขาคนนั้นออกมาจากห้องน้ำ
“นี่!ขอร้องล่ะ..ชะ...ช่วยฉันที”
“....” ฉันมองเจ้าของแผ่นหลังที่ยืนนิ่งอยู่ปลายเตียงอย่างโหยหา พยายามควบคุมตัวเองไม่ให้เดินเข้าๆ ไปสัมผัสเขา
“ระ...ร่างกายฉัน มะ...มันกำลังจะแตก! อึก!ฉันกำลังต้องการนาย...”
“อย่ามาเรียกร้องอะไรทีหลังก็แล้วกัน”
- ผู้เขียน
