“ฟังผมก่อน ผมไม่ได้ตั้งใจจะปกปิดคุณเลยนะ”
“ฮึก!..ฉันไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ปล่อย!"
“แต่คุณต้องฟัง ไม่อย่างนั้นจะเข้าใจผิดไปกันใหญ่”
“ฮือ~ เข้าใจผิด ระ..เรื่องอะไรก่อนดีล่ะ เรื่องยัยผีกิโมโนตาชั้นเดียวที่เป็นแฟนคินตา หรือเรื่องที่คุณคือคินตาคู่หมั้นอนาถาที่พ่อแม่ผลักไสไล่ส่งให้ไปหมั้นด้วยล่ะ”
“หึ! เพต” คนตัวสูงกลั้วขำเสียงเบา แต่นั่นยิ่งทำให้ฉันร้องไห้โฮออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เขากำลังหัวเราะเยาะฉันใช่มั้ย
“ฮื่อ~ปล่อย ฉันจะกลับบ้าน ฉันเกลียดคนแบบนาย ไอ้คนนิสัยไม่ดี”
“โอUย~เพต ผมเจ็บนะครับ” คินตายังกอดฉันเอาไว้ไม่ยอมปล่อย ซึ่งทำได้เพียงระบายความโกรธด้วยการเล็บยาวๆ จิกข่วนลงบนมือของคนตัวโตจนเป็นเกิดรอยยาว แผลเริ่มมีเลือดซึมออกมา แต่เขากลับไม่ยอมปล่อยกอด
“อย่ามาเรียกฉันแบบนี้นะ บอกแล้วไงว่าฉันเกลียดคุณ ได้ยินมั้ยเกลียดๆๆๆ”
ตุ๊บ! ตุ๊บ! ตุ๊บ!
เท้าเล็กกระทืบลงหลังเท้าของคินตาจากทางด้านหลังอย่าง
