ฉันอ้าปากค้างมองตามเสียงเบรกระยะประชิดของรถหรูที่ขับมาจอดเทียบบริเวณหน้าคอนโด เรียวคิ้วคู่สวยขมวดเป็นโบเมื่อจมูกได้กลิ่นไหม้ของยางล้อรถที่บดไปกับพื้นถนน นั่นมันบิ๊กแบล็กลูกรักของฉันนี่ ไอ้บ้าที่ไหนมันบังอาจปู้ยี่ปู้ยำลูกชายฉันฮะ!
(ฮัลโหลเพตรา ฟังพ่ออยู่มั้ย)
“แค่นี้ก่อนนะคะคุณพ่อ ลูกขอไปจัดการไอ้บ้านี่ก่อน” สองเท้าบนส้นสูงห้านิ้วก้าวเร็วๆ ไปยังรถของตัวเอง ก่อนจะเปิดประตูรถเหวี่ยงออกอย่างแรง “ขับรถประสาอะไรฮะ! นี่ถ้ารถฉันพังขึ้นมาจะทะ....”
ดวงตากลมโตเบิกโพลง ปากที่กำลังพ่นคำด่าออกมารั่วๆ ถูกเม้มริมฝีปากเข้าหากัน ค่อยๆ ก้าวถอยหลังออกจากรถของตัวเองเมื่อสบตาเข้ากับชายหนุ่มที่นั่งอยู่ประจำตำแหน่งคนขับ
“นะ...นาย” สายตาคู่นั้นมองมาทางฉันด้วยความนิ่งเฉย มือหนาจับอยู่ที่พวงมาลัยรถ ฉันปิดประตูรถเบาๆ กะพริบตาถี่ๆ ถอยออกมาตั้งหลัก
“มะ...มาได้ไง” เหมือนมีอะไรบางอย่างปั่นป่วนอยู่ในท้อง ใบหน้าสวยที่
