“ขอโทษนะคะ ที่เพตมาสายพอดีรถมีปัญหาน่ะค่ะ” ฉันยกมือไหว้สาวสองที่เป็นทั้งผู้จัดการส่วนตัวและเป็นเหมือนพี่สาวของฉันด้วยสีหน้ารู้สึกผิด
“ไม่เป็นไรค่ะ โชคเข้าข้างหนูนิดนึง แต่โชคร้ายคือพี่ตากล้องติดอีกงาน ตอนนี้ยังมาไม่ถึงเลยจ้ะ” พี่จี้พูดออกมาอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเข้ามาช่วยฉันถือกระเป๋าเครื่องใช้ส่วนตัว ซึ่งฉันชอบพกมาเองมากกว่าที่จะขอใช้ของกองถ่ายน่ะ
“แล้วคนอื่นๆ ละคะ แต่งตัวกันเสร็จรึยัง”
“โอ๊ย! ใครจะมีอภิสิทธิ์ให้มาเรตมาสายได้อย่างคนบางคนล่ะ ต่อให้ไฟดับหรือภูเขาไฟระเบิด ถึงเวลาก็ต้องพร้อมหน้าเซตแล้วมั้ย” ยังไม่ทันที่พี่จี้จะตอบ แต่เสียงแว้ดๆ ของเบลลี่ นางแบบที่ถ่ายลงปกนิตยสารคู่กันกับฉันก็แผดเสียงขึ้นขัดซะก่อน ตอนนี้เธออยู่ในชุดว่ายน้ำที่พร้อมถ่ายเรียบร้อยแล้ว ผิดจากฉันที่สายไปครึ่งชั่วโมง
“เกินไปน่าเบลลี่ ระวังโบท็อกจะละลายเพราะลาวานะยะ”
“เอ๊ะ! พี่จี้”
“อย่าทะเลาะกันเลยค่ะ” ฉันคว้าแขน
