“หืม ว่าไงนะผมได้ยินไม่ชัด” เคทำหน้าทะเล้นเหมือนแกล้งถามฉันกลับ ซึ่งกำลังโต้แย้งออกไปแบบตะกุกตะกัก แต่ทว่าโทรศัพท์ของฉันก็แผดเสียงร้องขึ้นมาซะก่อนเพราะใบหม่อนโทรเข้ามาพอดี สงสัยออกจากห้องน้ำมาแล้วไม่เจอฉันแน่ๆ นิ้วเรียวเลื่อนปุ่มรับสายเพื่อนอย่างขัดไม่ได้
“ว่า”
(แกอยู่ไหนวะ)
“โทษทีว่ะฉันกลับออกมาแล้ว”
(อ้าว ทำไมรีบกลับ ฉันเห็นแกยังสนุกอยู่เลยนะ)
“ไม่มีอะไรแค่ปวดหัวนิดหน่อย”
(ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น)
"แบบไหน!"ฉันพยายามปรับน้ำเสียงจากทุ่มต่ำเป็นสดใส ไม่อยากให้ใบหม่อนจับความรู้สึกหงุดหงิดที่แผงอยู่ในอารมณ์ตอนนี้ได้
(เหมือนโกรธใคร)
"แกไปสนุกต่อเถอะ แค่นี้นะ"
(แล้วแกเห็นผู้ชายตัวสูงๆ ที่เขาเดินชนฉันมั้ยอะ โอ๊ย! ยังไม่ได้ขอเบอร์...)
“ไม่อะ ไม่เห็น” เสียงเข้มจากฉันตัดบทยัยใบหม่อนไปทันทีทันใด แกไม่ต้องมาอธิบายความเคลิ้มของแกที่มีต่อนายนี่ให้ฉันพังเลยนะ ยิ่งฟังยิ่งหมั่นไส้
(เออๆ ไม่เห็นก็ไ
