รถยนต์เลี้ยวเข้ามาจอดยังหน้าโรงแรมหรู ชานป๋อหลินหันไปมองอลินที่นอนหลับหลังจากเจอเครื่องปรับอากาศเย็นๆ ในรถ หล่อนหลับนิ่งนอนไปโดยไม่สนใจว่าเขาจะโกรธหรือไม่ ท่าทางจะดื่มไปเยอะเหมือนกัน
เขาส่งข้อความไปเลื่อนไฟล์ทกลับฮ่องกงเป็นตอนเย็น หลังจากที่เช็กแล้วไม่มีประชุมหรือมีทติ้งอะไร เขาให้คนส่งรายละเอียดงานที่จะต้องเข้าไปเซ็นช่วงบ่ายเข้าอีเมลมาให้อ่านช่วงที่บินแล้วไปถึงค่อยไปจัดการ เพียงเพื่อจะยืดเวลาอยู่กับหล่อนให้นานขึ้น แต่เจ้าตัวดันหลับใส่เขาเสียอย่างนั้น
“อลิน” มือหนาเอื้อมไปจับไล่ของคนที่กำลังหลับสบาย ดวงตาคู่สวยของหล่อนเปิดขึ้นมองเขาเหมือนงุนงงเล็กน้อยก่อนจะผุดลุกขึ้นนั่ง
“ถึงบ้านฉันแล้วเหรอคะ” ถามเสียงติดงัวเงีย แต่มองออกไปเห็นแสงไฟประดับที่ล็อบบี้พร่างพราวในดวงตา...
“มาที่โรงแรมน่ะ ฉันไม่อยากอุ้มเธอลงไป เดี๋ยวคิดว่าฉันลักพาตัวเธอมา”
หญิงสาวย่นจมูกใส่เขา...
“ลืมที่เราสัญญาเลยนะ ถ้าคื
