อลินรีบเดินออกมาทั้งน้ำตา หล่อนโบกมือเรียกแท็กซี่แล้วบอกจุดหมายปลายทางที่บ้านของหล่อนแล้วก็ขึ้นมานั่งสะอื้นไห้อาดูรกับศักดิ์ศรีที่สูญเสีย หล่อนเคยคิดว่าโลกแสนกว้างขนาดนี้คงไม่ได้มีเหตุนำพาให้ชานป๋อหลินมาพบกับหล่อนอีกแม้จะเสียดาย แต่คิดว่ามีเขาแค่ในความทรงจำก็เพียงพอแล้ว ใครเล่าจะรู้ว่าวันหนึ่งหล่อนจะได้เจอกับเขาอีก...
เช็ดน้ำตาไปก็ชะงักเมื่อได้ยินเสียงพี่สาวส่งข้อความมา...
พี่กลับก่อนแล้วนะ ตอนนี้ขับรถมาถึงบ้านแล้ว อลินให้ศรัณย์มาส่งที่บ้านนะจ๊ะ ไว้เจอกัน คราวหลังอย่าทิ้งพี่ไว้กับคนแปลกหน้ากันอีกนะ ไม่อย่างนั้นจะโกรธให้ดู
เจอกันค่ะพี่น้ำ ส่งข้อความตอบกลับไป ไม่เล่ารายละเอียดอะไร เพราะไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อนดี ในใจคิดหาทางแก้เพียงลำพังว่าตอนนี้ชานป๋อหลินตามตอแยหล่อนเพราะเขายังไม่บรรลุสิ่งที่ต้องการนั่นคือการเบื่อและเฉดหัวหล่อนทิ้ง เขาอาจจะยังไม่รู้สึกเช่นนั้นแม้จะอยู่กับหล่อนนานกว่าใค
