อดีตของนะโม
ตกเย็น
“อังเปาเอาไงดีวะ! เกิดเรื่องแล้วเนี่ย”
เพื่อนในคณะรีบวิ่งมาหาอังเปาด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“มีอะไร?”
“ก็ยัยริสาที่จะให้เป็นหลีดดันตกบันไดข้อเท้าแพลงน่ะสิ เลยต้องหาคนใหม่ เอาใครดีอ่าคิดไม่ออกแล้วนะ”
“โอ้ยไม่มีตาหรือไงแม่คุณ เดินยังไงให้ตกบันได” อังเปาบ่นเพื่อนก่อนจะทำสีหน้าเคร่งเครียด “ปีเราคนที่พอจะเป็นหลีดได้ก็ไม่ค่อยมีแล้วด้วย หรือให้ไปหาพี่ปีสามกับน้องปีหนึ่งดี”
“พี่ปีสามไม่ได้ พวกพี่เขาเรียนหนักไม่มีเวลาซ้อมหรอก ส่วนน้องปีหนึ่งขอคิดก่อนนะ…”
“อังเปาฉันกลับละนะ”
นะโมเอ่ยแทรกเมื่อเห็นว่าอยู่คณะต่อไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร จึงอยากกลับไปนอนอยู่ที่คอนโดแทน
“เดี๋ยวนะโม!”
นะโมเลิกคิ้วมองเพื่อนด้วยท่าทางสะลึมสะลือเนื่องจากง่วงนอนเพราะช่วงบ่ายนั่งฟังอาจารย์พร่ำสอนวิชาเข้าใจยากจนดูดพลังเธอไปเกือบหมด
“อิ้งแกว่านะโมมันสวยไหม”
อังเปาว่าพลางมองนะโมด้วยแววตามีเลศนัย
