"ไอ้โรคจิต!"
หญิงสาวตกใจจนตะโกนลั่น หากห้องน้ำไม่เก็บเสียงคนที่นอนอยู่ด้านนอกมีหวังได้สะดุ้งตื่นเพราะเสียงตะโกนเธอ เธอผลักเขาออกโดยสัญชาตญาณ แต่คนที่บาดเจ็บอยู่แล้วกลับคล้ายว่าอยากพิการเพิ่ม เพราะเขานั้นเหิมเกริมรั้งร่างเธอเข้าหาอย่างไม่สนเป็นตาย ตายไม่ว่าขอเอาหน้าซุกไว้ก่อน บางทีโอกาสทองแบบนี้อาจจะหาได้ยากยิ่ง กอบโกยเอาไว้ก่อนแม้ไม่รู้ว่าจะโดนอะไรบ้าง
"อื้อ~ อุ๊มอุ่ม~"
เพราะความที่ทั้งปากและจมูกของเขานั่นฝังลงตรงกลางอกอย่างจงใจสัมผัส ทำให้เสียงที่เปล่งออกมาฟังดูอู้อี้และผิดเพี้ยน แต่ความหมายก็คือชื่นชมซาลาเปาสีขาวสองลูกที่เมื่อก่อนเขาใช้เป็นหมอนเกือบทุกวัน
"ออกไปนะ! ปล่อยหนูเดี๋ยวนี้!"
"ปล่อยไม่ได้ครับ ถ้าพี่ปล่อยหนูแล้วหนูทิ้งพี่ไว้ไม่ยอมช่วยพี่จะทำยังไง?"
เขาแสร้งทำเป็นเสียงน่าสงสาร ซึ่งมันไม่เป็นความจริงเลยสักนิด เขานั้นเจ้าเล่ห์หน้านิ่งคนบาปในคราบนักบุญตัวจริงเสียงจริง
"พี่ม
