"พี่เอางานมาทำที่นี่กะว่าอีกสักพักค่อยไปรับวิน วันนี้วิวไปด้วยกันไหม?"
เขาชินกับการที่โดนเธอไล่ตะเพิดวันละสิบหนแล้ว สิ่งเดียวที่ทำได้คือการยอมเธอและหน้าด้านหน้าทนต่อไป
"ลูกน่ะหนูจะไปรับด้วย แต่ระหว่างที่รอพี่กรุณาอยู่ห่าง ๆ ด้วย"
พูดจบเธอก็สะบัดตูดเดินหนีเขาเข้าไปภายในร้าน ชายหนุ่มมองตามแผ่นหลังบอบบางก็อดยิ้มไม่ได้ วิวของเขายังเหมือนเดิมจริง ๆ
"พี่รับทราบ"
เขาน่ะรับทราบก็จริง แต่ไม่ได้บอกว่าจะทำตามนี่ ว่าแล้วชายหนุ่มสวมแว่นก็เดินตามเธอไปติด ๆ เพียงแค่ก้าวเท้าเข้าไปภายในร้านก็พบกับบรรยากาศอึมครึมแปลก ๆ เมื่อมีสายตาถึงสองคู่ที่จ้องเขาราวกับอยากจะเอาน้ำร้อนมาสาดเขาให้รู้แล้วรู้รอด เขารับรู้ได้ถึงความรู้สึกนั้นจริง ๆ ไม่ใช่เพียงการคิดไปเองเสียหน่อย ทั้งรถเมย์และวิวต่างก็มองเขาด้วยสายตาอำมหิตทั้งคู่
"สวัสดีครับน้องเมย์ นนท์อยู่หลังร้านเหรอ?" เขายิ้มแห้ง ๆ เอ่ยถามภรรยาเพื่อนของตนเอง แม้ร
