“เดี๋ยวชะเอมไปเปิดเองค่ะ”
ฉันพยักหน้าอนุญาต ก่อนที่พี่ทั้งสองจะวางมือกับผมฉัน และฉันรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้วิ่งไปเปิดทีวีดูแทน
ตอนนี้ต้องทำเนียนไว้ก่อน อย่าให้คุณอิฐเขาคิดว่าฉันรู้ว่าเขาจะเซอร์ไพรส์
ฉันจึงทำเป็นแต่งหน้านอนดูทีวีไป จนสุดท้ายพี่ชะเอมเปิดประตูออก และถามคนข้างนอกว่า...
“อ้าวชายมีอะไร?” พี่ชายเหรอ? ทำไมไม่ใช่คุณอิฐ!
“ขออนุญาตครับคุณพิงค์ หลินชะเอมนายเรียกไปพบ ด่วน” ฉันเหลือบมองแว๊บนึง แต่ไม่ได้พูดอะไรกับพี่ชายหรอก เพราะรู้สึกผิดหวังนิดหน่อยที่เป็นเขา
ก่อนจะทำเป็นเลื่อนทีวีเปลี่ยนช่องไปเรื่อย ๆ และหยุดดูข่าว ที่มันเปิดเข้าสกู๊ปพอดี
“เกิดอุบัติเหตุรถคว่ำที่ถนนสายสองเจ็ดหนึ่งหนึ่ง พบศพผู้เสียชีวิตสองราย เป็นหญิงวัยกลางคนหนึ่งรายคือนางพิมรดา เวศเกรียติคุณ กับชายวัยกลางคนหนึ่งราย นายอัศดา พัฒนาพงศ์ เสียชีวิตในที่เกิดเหตุ”
ฉันดีดตัวขึ้นจากเตียง กำรีโมทที่ถือแน่นและเพ่งมองข่าวใน
