“นี่คือ เธอตกลงใช่มั้ย?”
“แล้วตัวขอเค้ารึเปล่าล่ะ ถ้าขอ... เค้าก็ตกลง”
พอฉันตอบแบบนั้นคุณอิฐเขาก็ลุกขึ้นยืนทันที ก่อนที่รอยยิ้มที่มุมปากคู่สวย มันจะค่อย ๆ เผยกว้างขึ้น กว้างขึ้น
“จริงเหรอ? งั้น ตกลงตามนั้น ฉันขอสวมแหวนเลยนะ”
“อื้อ” ฉันตอบตกลงและพยักหน้าหงึก ๆ แถมยังยื่นมือซ้ายสวย ๆ ให้เขาด้วย มาถึงขนาดนี้จะปฏิเสธยังไงล่ะ
แต่ก็นะ แพ้รอยยิ้มที่นาน ๆ ทีเห็นนั่นจัง ทำไมผู้ชายคนนี้ทำอะไร เก้ ๆ กัง ๆ ก็ดูดีและน่ารักไปหมด
จนเขาถอดปอกคอมู่ทู่และค่อย ๆ ดึงแหวนเพชรออกมา ก่อนจะจับมือฉัน..และบรรจงสวมมันที่นิ้วนางช้า ๆ มือสั่น ๆ
พยายามเข้านะ ตอนจับปืนนี่เก่งชะมัด แค่จับแหวนขอแต่งงานคุณมาเฟียต้องทำได้
“ตัวจ๋า ที่ตัวบอกว่า ตัวน่าจะรักเค้าน่ะ คือเค้าก็คิดนะ ว่าเค้าน่าจะรักตัวเหมือนกัน”
ได้ยินแบบนั้น มือที่ดันแหวนเข้าก็หยุดชะงักทันที แต่เขาไม่ได้เงยขึ้นสบตาฉันนะ กลับยกมือที่สวมแหวนเสร็จสรรพ
