ตอนที่ 30
แบล็กเมล์
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนที่รู้สึกว่ามีกำปั้นหนัก ๆ ทุบมาที่หน้าอก เมื่อสายตาจับโฟกัสได้ก็เห็นว่าเป็นขนมผิงที่นอนจ้องหน้าผมเขม็ง พอได้สติจึงกวาดสายตามองรอบ ๆ เห็นว่าเรานั้นยังคงนอนบนฟูกนอนขนาดกว้างมาก เพียงแต่ไม่รู้ว่าทำไมทั้ง ๆ ที่ผมนั้นจำได้ว่านอนอยู่อีกฝั่ง เวลานี้กลับมานอนเบียดเธอตรงนี้เสียแล้ว
"เอ๊ย!"
"ตื่นสักที เกือบฉี่รดที่นอนแล้วรู้มั้ยเนี่ย!"
เธอบ่นอึบพร้อมดันแขนขาผมออกแล้วรีบวิ่งออกจากเต็นท์เข้าไปในบ้านพัก เมื่อได้สติจึงรีบดันตัวเองให้ลุกขึ้นมากวาดสายตามองไปรอบ ๆ ก็เห็นว่าหวานหว่านนั้นเดินออกมาจากบ้านพักพอดี เธอมองมาที่ผมด้วยสายตาราบเรียบเล็กน้อยก่อนจะเดินไปนั่นที่ชานบ้าน
"ตื่นสายนะคะ"
"นาน ๆ จะมาพักผ่อน"
"อี้เฉิน.. ตอนนี้จะเปิดกล้องแล้วฉันอยากเรียกเรตติ้งซีรีส์สักหน่อย คุณว่าไง"
"หมายความว่าไง"
"ก็หมายความอย่างที่พูด.. หากช่วงนี้เรามีข่าวกิ๊กกั๊กๆ การ
