ตอนที่ 11
ฆ่าได้หยามไม่ได้
ผมเบิกตาโพลงเมื่อนึกออกว่าเคยเจอที่ไหน ถึงแม้ว่าในวันนี้เธอจะแตกต่างจากวันนั้นอยู่มากราวกับว่าเป็นคนละคน แต่เมื่อนึกถึงคนที่กล้าใช้ให้ผมไปขอลายเซ็นไอ้กร๊วกนั่นแล้ว ผมมั่นใจว่าจำไม่ผิดแน่นอน!
“โลกกลมดีจริงจริง ๆ” ถึงแม้ว่าวันนั้นผมไม่ค่อยรู้สึกชอบเธอสักเท่าไหร่ แต่วันนี้ผมกลับรู้สึกว่าเธอเองก็ไม่ได้ดูแย่และที่สำคัญดูเหมือนว่าเธอนั้นจะเป็นแฟนคลับของผมอีกด้วย สงสัยจะรู้สันดานหน้าตัวเมียอย่างไอ้หวังฟางไห่แล้วละมั้ง
“ทำไมรู้สึกขนลุก” ผมรู้สึกได้จริงๆ ว่าขนอ่อนบนร่างกายเริ่มพากันปฏิเสธชูชัน ไม่เว้นแม้แต่ขนตรงส่วนสงวนนั้น รู้สึกเหมือนมีพลังงานบางอย่างที่กำลังจะเข้ามาทำให้ชีวิตที่ไม่เคยสงบสุขผมนั้นยิ่งจะไม่สงบสุขเข้าไปใหญ่
“หวังว่ายัยแว่นนี่คงไม่ได้วางยาฉันหรอกนะ” ยิ่งคิดก็ยิ่งน่าสงสัย.. ผมหันกลับไปมองทางด้านหลังเพราะคิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะต้องตามกลับมา เพราะเราดันอยู
