ตอนที่ 12
แก๊งเพื่อน
"อ๋อ.. ขอบคุณค่ะ" ฉันหันไปมองบอดี้การ์ด ก่อนจะเดินผ่านและขอบคุณผู้ชายที่หวังดีช่วยบอกกับฉันเมื่อสักครู่ แต่ระหว่างที่สองเท้าก้าวผ่านไปได้ไม่ถึงไหนก็ต้องหยุดชะงักเพราะผู้ชายคนนั้นได้คว้าข้อมือเอาไว้ก่อนจะบีบมันจนแน่น
"ถึงชั้นวีไอพีด้านบนจะหยุด.. แต่น้องคนสวยไปนั่งกับพวกพี่ก็ได้นะครับ" ฉันมองผู้ชายที่ถือวิสาสะจับข้อมือของฉันด้วยสายตาเรียบนิ่งก่อนจะพยายามดึงแขนออกมาเบา ๆ
"ไม่เอาสิคนสวย.. ให้พี่พาไปดีกว่าในนี้คนเยอะเดี๋ยวเราหลงกันนะครับ" นอกจากเขาจะไม่ปล่อยข้อมือของฉันแล้ว มือหนานั้นยังพยายามกระชากฉันให้เดินตามเขาอีกด้วย
"ปล่อย!" ถึงขนมผิงคนนี้จะเป็นคนที่ค่อนข้างขี้เล่นอยู่บ้าง แต่สำหรับคนที่ไม่รู้จักและไม่ได้สนใจ ฉันเป็นคนที่ค่อนข้างถือตัวมากทีเดียว.. โดยเฉพาะกับคนที่น่าขยะแขยงแบบนี้
"บอกให้ปล่อยไงคะ" ไม่รู้ว่าเสียงของฉันเบาเกินไปหรือว่าผู้ชายคนนี้จงใจกวนตีน เพราะน
