ตอนที่ 14
พรหมลิขิตชัด ๆ
"เหี้ย! แม่งคือพรหมลิขิตชัด ๆ" ผมมองไปตามเสียงก็เห็นว่าเป็นไอ้พี่ศิลา ปกติแล้วมันจะไม่ค่อยพูดจาหยาบคายอะไรกับผมสักเท่าไหร่ แต่ก็อย่างที่บอกเวลาที่พวกเราอยู่รวมกันมันก็จะประมาณนี้แหละ
"งั้นมึงก็รีบพาน้องเขากลับเลย กลับไปส่งดี ๆ ไม่ใช่เอากลับไปทำมิดีมิร้ายร่างกายน้องเขาละ" ส่วนคำนี้เป็นของไอ้พี่คินน์ที่มันหันมาส่งยิ้มหวานให้กับผมอย่างจงใจ และผมเองก็จ้องหน้าของมันด้วยความคาดโทษ ที่พวกมันเรียกให้มาก็เพราะผู้หญิงคนเดียวเนี่ยเหรอ แล้วยัยหมากระเป๋านี่ยังไงใครชวนไปไหนก็ไปว่างั้นเถอะ
"มึงไม่ต้องมาจ้องหน้าอะไรกูแบบนั้น จะโทษก็โทษไอ้ต้วนเลย"
"โทษเหี้ยอะไรกู" ใบหน้าของเจ้าของผับหันมามองหน้าผมพร้อมกับยกยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ ก่อนจะหันไปมองหน้าของพี่หมอคินน์
"ก็มึงบอกว่าน้องขนมผิงเป็นเด็กไอ้อี้" นี่เป็นคำพูดของไอ้พี่ศิลามันเอ่ยสมทบกับเจ้าของฉายานกเขาไม่ขัน แต่พอเจอคนที่ใช่มั
