ตอนที่ 19
พี่หิวไหม
"อี้เฉิน! คุณนี่มัน!" ผมมองหน้าของผู้หญิงตรงหน้านิ่ง ๆ และก็เป็นไปตามที่คาดเธอโวยวายอยู่พักใหญ่ทันทีที่เห็นว่ามีแท็กซี่แล่นมาจอดที่หน้าบ้าน แต่ถึงแม้ว่าเธอจะดูไม่พอใจสักเท่าไหร่แต่ก็ยอมกลับไปแต่โดยดี
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย หัวใจผมกระตุกอยู่วูบหนึ่งก่อนจะเร่งฝีเท้าออกไปนอกบ้านพร้อมทั้งหยิบร่มได้ก็เร่งฝีเท้าก้าวเดินออกมาด้านนอกด้วยหัวใจที่เต้นแรงไม่เป็นจังหวะ หลังจากที่ยัยเตี้ยนั้นเดินออกมาก็นานพอสมควรแล้วไม่รู้ว่าจะไปอยู่ตรงไหน เพราะมั่นใจว่าไม่ใช่คนพื้นที่ไม่มีทางเรียกรถได้แน่นอน
สองเท้าเดินออกมานานเกือบสิบห้านาทีเห็นจะได้ จนมาถึงปากทางที่ติดกับถนนใหญ่ สายตากวาดมองไปรอบ ๆ กลับไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอนั่นทำให้เรียวคิ้วขมวดเข้าหากันจนแทบเป็นปม
"ไม่ใช่ว่าถูกฉุดไปแล้วนะ" แม้จะบ่นออกมาท่ามกลางฝนที่ตกหนักขึ้นไม่มีทีท่าว่าจะเบาลงเลย แต่สองเท้าก็ยังไม่ยอมหยุดยังคงเดินตรงไปส
