หน้าที่สร้างความสำราญ
1221 คำ
ตอนที่ 4
หน้าที่สร้างความสำราญ
“พี่บอกแล้วไง ว่าขอชิมหนูก่อน”
เขาเอ่ยเสียงเข้ม ก้มลงแตะปลายลิ้นร้อนยังรอยแยกของกลีบแดงฉ่ำลิ้มลองหยาดน้ำหวานของเธอ บดคลึงเนิบนาบและตวัดเลียบนติ่งเกสรอย่างช่ำชอง
“อ่าส พี่กร”
พราวฟ้า แอ่นกายส่วนล่างขึ้นโดยอัตโนมัติ สองมือเธอเกร็งแน่น เมื่อลิ้นร้อนตวัดเลียและสอดแทรกในจุดอ่อนไหว จนจิตใจเธอเริ่มสับสน หัวใจเธอเต้นรัวเร็ว
ศิรกร โลมเล้าและใช้ลิ้นเก่งจนเธอไม่อาจต้านทาน
“เสียวเหรอครับ”
“พราว...อื้อ”
ร่างบางสั่นสะท้าน ปากทางรักชุ่มไปด้วยหยาดน้ำหวาน เนื้อนุ่มตอดรัดปลายลิ้นเขาทุกครั้งที่ตวัดดูดดุน ตัวเธอเริ่มเบาหวิวเหมือนจะลอยคว้าง
เล็บสวยจิกเกร็งกับเบาะไว้แน่น
พลันเขาถอดถอนริมผีปากออก ก่อนจะเหยียดกายลุกขึ้น หน้าคมคายหลุบต่ำมองเธอก่อนจะแค่นยิ้ม
“พี่บอกแล้วไงคะว่าหนูเองก็อยาก”
คำบอกของเขา ทำให้ พราวฟ้า หน้าแดงซ่าน รีบผุดกายลุกนั่งแทบจะทันที
“แกล้งหนูนะคะ”
“ก็หนูน่ารัก”
มือหนายื่นแก้วไวน์ให้ ก่อนลูบไล้ปัดปรอยผมที่ปรกรกหน้าทัดไปยังใบหู “อีกซักพักเดี๋ยวเรือจะขึ้นฝั่งละ พี่เกรงว่าถ้าเอาหนูตอนนี้พี่จะอารมณ์ค้างยิ่งกว่า”
พราวฟ้า ไม่ชินนักกับการใช้ถ้อยคำของเขา
ที่ผ่านมาจะเห็นเขาสุภาพ และค่อนข้างใช้วาจาที่เป็นทางการเสมอ ยามที่คุยงานกับลูกน้องและคุณภาส
“ค่ะ”
เธอจึงรีบลุกและจัดแจงเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย และหยิบอุปกรณ์เครื่องสำอางในกระเป๋ามาแต่งอย่างรีบๆ โดยแทบจะไม่เหลือบมองหน้าเขา
ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าทำไมเธอถึงรู้สึกเขินอายเขาขึ้นมา
...เป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้เธอรู้สึกแบบนี้
.
เรือขึ้นฝั่งในเวลาต่อมาไม่นานนัก โดยให้ผู้โดยสารเดินลงไปทีละชั้น พราวฟ้า ใช้เวลาที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิด ถ่ายภาพวิวและเชฟฟี่ตัวเองจากชั้นสี่ของเรือให้เห็นด้านนอก เพราะตั้งแต่ขึ้นเรือมา เธอก็แทบจะไม่ได้มองทัศน์นียภาพอันงดงามเลย
“เชิญที่รถครับนาย”
คนของเขาเดินมาบอก ทริปนี้เธอเดินทางมาร่วมกับเขาก็จริง แต่ในฐานะของพันธมิตรร่วมของศิระกรุ๊ป
การเดินทางไปแต่ละที่ส่วนใหญ่เธอจะไปร่วมกับทีมลูกน้องของเขา และมีคนของเขาไม่กี่คนเท่านั้นที่ทราบในการความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนนี้
แต่ไม่มีใครกล้าจะเอ่ยคำใดออกมา
เพราะทริปนี้ยังมีพนักงานบางส่วนในระดับผู้บริหารของศิระที่มาร่วมด้วย และยังมีเด็กเอ็นหลายคนที่คาดว่า ศิรกร น่าจะจ้างมาสำหรับงานนี้โดยเฉพาะ
และตอนนี้เธอเองก็ไม่ต่างจากเด็กเอ็นพวกนั้น
“เมื่อกี้เธอไปนั่งอยู่ชั้นไหนอะ?”
ส้มหวาน ซึ่งเป็นหนึ่งในเด็กเอ็น เดินเข้ามาทักขณะเดินลงจากเรือเพื่อไปยังรถที่จอดรอไว้แล้ว
“อยู่ชั้นบนดาดฟ้าอะ ตรงนั้นวิวสวยดีถ่ายรูปได้ถนัด”
พราวฟ้าตอบ ด้วยคิดว่า ส้มหวาน เป็นคนในกลุ่มเด็กเอ็นที่ดูเป็นมิตรไมตรีมากที่สุด
“โหได้ขึ้นไปอยู่ชั้นบนเลยเหรอ นี่เธอยอมเสียเงินเองขนาดนั้นเลยเหรอ วีไอพีต้องเพิ่มเงินเป็นหมื่นหยวนเลยนะนั่น”
ส้มหวาน ตาลุกวาว เนื่องด้วยการมาร่วมทริปครั้งนี้ของพวกเธอ ทางศิรกร ออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมดก็จริง แต่ในจุดพรีเมี่ยมบางอย่างที่นอกเหนือจากนั้น คนร่วมทริปก็ต้องจ่ายเงินเอง
“เออ..แต่มันก็คุ้มนะ”
พราวฟ้า ครุ่นคิดอยู่เพียงครู่ ด้วยคาดว่าเรื่องของเธอและเขา ต่างคนต่างปราถนาที่จะให้เป็นเพียงความลับต่อกันในทริปนี้เท่านั้น และไม่แน่ใจว่าควรพูดออกไปมากแค่ไหน
แม้จะเป็นคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับ ศิระกรุ๊ปเลยก็ตาม
เธอไม่ต้องการให้ใครมาล่วงรู้ความสัมพันธ์ดีลลับระหว่างเธอกับเขาในทริปนี้ทั้งนั้น และตั้งใจจะให้จบลงเมื่อทัวร์สิ้นสุดลง
...และเขาเองก็คงต้องการเช่นนั้น
“ไม่แน่จะคุ้มนะเราว่า ถึงวิวจะสวยก็เถอะ”
ส้มหวาน อดที่จะแย้งไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้คิดจะใส่ใจถามต่อ
“คุ้ม”
พราวฟ้า ตอบตัวเองในใจ อย่างน้อยดีลนี้ก็ได้มัดจำก้อนใหญ่ให้เธออุ่นใจพอสมควร
...คุ้มยิ่งกว่าคุ้มเลยละ สำหรับหน้าที่ในการสร้างความสำราญให้กับเอ็มดีใหญ่ของศิระกรุ๊ปในครั้งนี้
รถของโรงแรมที่พักมารับพวกเธอจากท่าเรือ และพาไปโรงแรมที่พักห้าดาวในตอนค่ำ ที่มณฑลหูหนาน บรรยากาศประมาณทุ่มกว่าๆ ของที่นี่นั้น ยังคงสว่างจ้าราวกับเป็นเวลาสี่โมงเย็นบ้านเรา
พราวฟ้า รับกุญแจห้องพักที่อยู่ชั้นเก้า และได้รับแจ้งว่า เวลารับประทานอาหารเย็นประมาณทุ่มครึ่ง เธอจึงรีบนำกระเป๋าขึ้นห้อง โดยเปรยตามอง ศิรกร ที่ยืนคุยกับคนของเขาอยู่ล็อบบี้
คาดว่าเขาคงพักห้องพรีเมี่ยม และบางทีอาจติดลมกับเด็กเอ็นหลายคนที่รายล้อม
...ดีเหมือนกัน บางที เธออาจจะยังไม่ได้เริ่มงานในคืนนี้
(เป็นอย่างไงบ้างพราว)
เสียงปลายสายจาก ภาส เอ่ยถามเมื่อเธอกดรับ ขณะกำลังจัดเสื้อผ้าจากกระเป๋าที่ห้องพัก
“ก็ดีค่ะ วันนี้ไปล่องเรือชมเชื่อนและแม่น้ำแยงซีเกียง”
พราวฟ้าตอบเสียงราบเรียบ
พลันความรู้สึกผ่าวร้อนก็เอ่อล้นขึ้นมาทันทีเมื่อนึกถึงสัมผัสวาบหวาม บนชั้นสี่ห้องวีไอพีของเรือหรูเมื่อช่วงบ่าย
(พี่ฝากให้คุณกรเค้าดูแลพราวเป็นอย่างดีนะ เที่ยวให้สนุกละกัน ขอโทษด้วยนะพี่ติดงานกระทันหันเลยไม่ได้ร่วมทริปด้วย)
เสียงเหมือนจะห่วงใย แต่ พราวฟ้าก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลย
ความจริงเธอรอคอยทริปนี้มายาวนานหลายเดือน ตั้งแต่ ภาส มาบอกว่าทาง ศิระปกรุ๊ป พันธมิตรของบริษัทเขา จะจัดทริปทัวร์เที่ยวจีน เพื่อขอบคุณทีมงานและซัพพลายเออร์
“เราไปเที่ยวด้วยกันเนาะ ถือว่าฮันนีมูนกัน”
ภาสกระซิบคำหวานบอก นั่นทำให้เธอเคลิบเคลิ้ม เพราะแทบจะไม่เคยได้มาเที่ยวกับเขาเลย ตั้งแต่คบกันและเขาเปิดตัวแต่งงานอย่างเป็นทางการ
เธอจึงรอคอยมาตลอด
และเมื่อเขายกเลิกกะทันหัน ทำให้เธอรู้สึกน้อยใจเป็นอย่างยิ่ง แต่ก็ไม่สามารถจะทำอะไรได้
(แค่นี้ก่อนนะพราว ยังไงพี่จะติดต่อไปเองอีกที)
เหมือนจะมีเสียงผู้หญิงอยู่ไม่ห่าง และนั่นคงเป็นภรรยาของเขา ก่อนที่สายจะตัดไป
พราวฟ้านั่งมองโทรศัพท์อยู่เพียงครู่ ก่อนจะถอนหายใจ
สักพักโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นอีกครั้ง
(พี่พักอยู่ห้อง 6203 ชั้น14 สี่ทุ่มเจอกันครับ)
********************
- ผู้เขียน
