อย่าเอาใจลงไปเล่น
1045 คำ
ตอนที่ 5
อย่าเอาใจลงไปเล่น
พราวฟ้า รับฟังเขาก่อนจะตอบรับทราบแล้ววางสาย แปลกใจตัวเองว่าทำไมถึงรู้สึกลิงโลดใจขึ้นมา ต่างจากที่คุยกับ ภาส เมื่อสักครู่นี้ ทั้งที่การเจรจาข้อตกลงกับ ศิรกร มันคล้ายเป็นธุรกิจมากกว่า ไม่ควรที่เธอจะต้องเอาใจเข้าไปใส่ตรงนั้นเลย
แต่อีกใจหนึ่งเธอก็รู้สึกเหมือนกำลังทำอะไรที่ผิดอยู่ในใจ เมื่อไปรับปากดีลแบบนั้น ขณะที่เธอก็ยังคบอยู่กับ ภาส แม้จะอยู่ในสถานะใดก็ตาม
ขอแค่สิบกว่าวันนี้เท่านั้น ที่เธอจะทำแบบนี้
และหลังจากนั้นเรื่องราวในทริปนี้ ก็จะถูกลืมเลือนไป ทั้งเขาและเธอจะไปใช้ชีวิตของตัวเองตามครรลองที่ควรจะเป็น
เราแค่ดีลธุรกิจกัน ไม่เกี่ยวข้องกับความรู้สึกแต่อย่างใด
เมื่อคิดเช่นนั้น พราวฟ้า จึงเข้าห้องน้ำชำระล้างร่างกาย ในอ่างด้วยน้ำอุ่น ก่อนจะออกมาคัดเลือกชุดสำหรับคืนนี้ ที่เธอจะต้องลงไปทานมื้อเย็น ก่อนที่จะไปห้องพักของเขา
ชุดที่เลือกเป็นซาตินสายเดี่ยวสีดำเรียบง่ายแต่แนบเนียนไปกับส่วนเว้าส่วนโค้งทั้งสะโพกกลมกลึงและเอวคอดกิ่ว ผมยาวดำขลับถูกปล่อยสลายเต็มแผ่นหลังขาวเนียน
หญิงสาวนั่งนิ่งมองตัวเองหน้ากระจกเพียงครู่ ก่อนจะหยิบเครื่องสำอางค์แต่งแต้มใบหน้าให้มีสีสันยิ่งขึ้น วันนี้เธอเลือกเป็นโทนนู้ดอ่อนไม่เน้นฉูดฉาดมาก เท่านี้ก็คงเพียงพอสำหรับคืนนี้แล้ว
เธอกดลิฟต์ลงมาห้องอาหารชั้นล่าง
“พักอยู่ชั้นเก้าเหรอครับ?”
เสียงนุ่มหูถามขึ้นเมื่อเธอเข้ามาในลิฟต์
“ใช่ค่ะ คุณ..”
เธอก้มหน้าให้เล็กน้อย คาดเดาว่าชายตรงหน้าน่าจะเป็นคนของ ศิระกรุ๊ปที่เดินทางมาคณะเดียวกับเธอ
“ผมชื่อวิทย์ครับ เป็นซัพของศิระ”
วิทย์ ยิ้มอย่างมีมิตรไมตรี จ้องร่างอรชรในชุดราตรีสายเดี่ยวอย่างลิงโลดใจที่ได้เจอเธอในลิฟต์
นางฟ้าที่เขาแอบมองเธอตั้งแต่ขึ้นเครื่องมาด้วยกันที่สุวรรณภูมิ ไม่แน่ใจว่าเธอมาร่วมทริปนี้ในสถานะไหน เพราะมีทั้งกลุ่มเด็กเอ็นของคุณศิรกร และกลุ่มซัพพันธมิตร
“พราวค่ะ”
เธอตอบเบาๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายมีมิตรไมตรีให้
“คุณพราวเป็นคณะของซัพใช่มั้ยครับ?”
“อ้อใช่ค่ะพราวมาในนามของภากรแพ็คเกจจิ้ง”
เธอบอกชื่อบริษัทของภาสกรไป ด้วยคิดว่าคงเป็นวิธีเดียวที่ทำให้ภาพลักษณ์ของภาส และศิรกร ดูดีที่สุด รวมถึงเธอด้วย และจริงๆเธอก็มาในนามนั้นอยู่แล้ว
พอเข้าใจว่าทำไม ภาส ถึงยกเลิกไม่มาด้วย
เพราะหากมาก็คงต้องมานั่งตอบคำถามคู่ค้า ว่าทำไมถึงมากับเธอ ไม่ใช่ภรรยาออกหน้าของเขา
การปล่อยให้ พราวฟ้า มาคนเดียวจึงเป็นสิ่งที่เหมาะสมกว่า และตอนนี้เธอเริ่มจะเข้าใจเขาแล้ว
“อ้อ ผมก็ว่าละ ตอนแรกนึกว่าคุณภาสจะมาด้วย นี่ส่งเลขามาแทนเหรอครับ?”
วิทย์ เอ่ยต่อ และผายมือเชิญเธอออกจากลิฟต์ เมื่อลงมาถึงชั้นล่าง พราวฟ้าพยักหน้าขอบคุณและเดินตามเขาไปอย่างเสียไม่ได้
ความจริงเธอไม่อยากจะเสวนากับใครในทริปนี้
อยากจะหลบเลี่ยงและไปอยู่ในมุมของตัวเองมากกว่า ถึงเวลากินก็ลงมากิน ถึงเวลาเที่ยวก็ไปถ่ายรูป ควรจะเป็นแค่นั้น
“นั่งโต๊ะนี้ด้วยกันดีกว่าครับ ที่นี่เขาจะเสริฟเป็นอาหารเหลาครบเซ็ท นั่งให้ครบคนเราจะได้ทาน”
เขาชวนเธอมานั่งโต๊ะริมที่มีคนอื่นๆอยู่แล้วสี่คน เมื่อเธอกับวิทย์ไปถึงก็ครบหกคนพอดี แล้วอาหารจึงเสิรฟ์
อาหารจีนที่เสิรฟ์ส่วนใหญ่เป็นประเภทผัดที่เน้นน้ำมันเป็นส่วนใหญ่ พราวฟ้า จึงไม่ค่อยถูกปากนัก เธอจึงตักแต่ใข่เจียวที่ดูแล้วน่าจะเป็นเมนูเดียวที่ทานง่ายที่สุดในตอนนี้
“ลองอันนี้หน่อยก็ได้ครับไม่เลี่ยนมาก”
วิทย์ ใช้ช้อนกลางตักต้มไก่ฉีกใส่ถ้วยให้ เมื่อเห็นว่าหญิงสาวเอาแต่ก้มหน้ากินใข่เจียวอย่างเดียว
“ขอบคุณมากค่ะ”
พราวฟ้า ยิ้มละไม พยายามเหลือบมองหา ศิรกร ว่าเขานั่งทานอยู่โต๊ะไหน และก็พลันไปเห็นเขาเดินเข้าไปยังห้องวีไอพีด้านใน กับคนของเขาและสาวสวยอีกสองคน
เออ..เขาเป็นเจ้าของศิระกรุ๊ป จะมานั่งทานข้างนอกได้ไง
ร่างสูงของ ศิรกร อยู่ในท่าทีสบายๆ เขาเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อโบโลสีฟ้าและกางเกงสแล็กเนื้อดี แค่นั้นก็ขับความหล่อลุ่มลึก จนเธอเผลอที่จะมองไม่ได้
เหมือนเขาจะมองมาที่เธออยู่แล้ว
ดวงตาที่คมกริบนั้นคล้ายไม่พอใจอยู่เล็กน้อย เมื่อเห็นวิทย์ โน้มหน้ามาใกล้ขณะยื่นถ้วยอาหารที่ตักให้
พราวฟ้า สบตาเขาก็จะเบี่ยงกลับมารับถ้วยจากมือวิทย์
เธอเห็นสาวสวยในชุดเดรสสีน้ำทะเลเกาะเกี่ยวแขนเขาไว้แน่น พราวฟ้าจำได้ว่าคนนั้นน่าจะเป็น เชอรี่ เด็กเอ็นตัวท็อปของค่ายดังที่สวยสบัดและค่าตัวแพงลิ่ว
ชั่วขณะหนี่งเธอวูบไหวกับท่าทีของศิรกร ที่โน้มหน้าลงมาชิดสาวเชอรี่ มือหนานั้นโอบเอวของหุ่นสะบึ้มไว้หลวมๆ ก่อนจะประคองกันเข้าไปในห้อง
“มันเรื่องของเขา”
พราวฟ้าพึมพำในใจ เธอไม่ควรจะไปก้าวก่ายงานของคนอื่น และไม่ควรเอาใจลงไปเล่นกับงาน ถ้าไม่อยากเจ็บ
..ดีเหมือนกัน คืนนี้เธอจะยืดเวลาไปอีกหน่อย
บางทีคืนนี้เขาอาจจะติดลมกับ เชอรี่ จนลืมเลือนเธอไปเลยก็ได้ และนั่นก็จะวันที่เธอจะเริ่มงานก็จะได้เลื่อนออกไปด้วย
*******************
- ผู้เขียน
