เริ่มงานได้แล้ว
1082 คำ
ตอนที่ 6
เริ่มงานได้แล้ว
“ทานเสร็จแล้วจะไปไหนต่อเหรอพราว?”
วิทย์ เอ่ยถามเมื่อ พราวฟ้า ทำท่าเหมือนอิ่มแล้ว และกำลังจิบชาร้อนที่รินจากกากระเบื้องเนื้อดีอย่างบรรจง
“คงกลับห้องค่ะ”
เธอตอบสั้นๆ แม้ว่าคืนนี้ ศิรกร อาจจะเรียกเธอไปเริ่มงานหรือไม่ก็ตาม แต่วันนี้เหนื่อยล้ามาทั้งวันการขึ้นไปนอนเล่นบนห้องพักน่าจะเป็นการพักผ่อนที่ดีที่สุด
“หือจะรีบไปไหนกัน ข้างๆนี่มีตลาดนัดคนเดิน มีของกินเพียบเลย และมีร้านลาบูบู้ที่ไม่แพงมากเยอะแยะไปเดินเล่นกันมั้ย ให้อาหารย่อยแล้วค่อยขึ้นไปพัก”
วิทย์เอ่ยชวน ขณะขยับเก้าอี้ลุกขึ้น
ตอนแรกนั้นเธอตั้งใจจะปฎิเสธ แต่เมื่อได้ยินว่าลาบูบู้กับของกินใจก็จินตนาการไปถึงผลไม้เปรี้ยวๆแก้เลี่ยนและหมาล่ารสจัด เธอก็พลันเปลี่ยนใจขึ้นมา
“ไปค่ะๆ พราวไปด้วยๆ”
“งั้นไปกันเลยครับ”
ไม่นานนักเธอกับวิทย์ ก็มาเดินอยู่ที่ตลาดนัดคนเดิน ที่ห่างจากโรงแรมที่พักไม่ไกลนัก ของกินละลานตาที่วางขาย ทำให้เธอเพลิดเพลินใจ จนรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องสนุกกว่าการนั่งเรือยอร์ช เมื่อตอนเที่ยงเสียอีก
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ พราวฟ้า ไม่แน่ใจเพราะไม่ลืมดูเวลา จนกระทั่งมือถือในกระเป๋าสะพายใบเล็กของเธอดังขึ้น
(อยู่ไหนครับ? จะสี่ทุ่มแล้วนะ)
ทำไมมีความรู้สึกเหมือนโดนแฟนถาม
“ตลาดคนเดินที่อยู่เลยโรมแรมมาหน่อยค่ะ”
(ไปกับใครครับ?กลับได้แล้ว)
“มากับคุณวิทย์ค่ะของกินเพียบเลย มีลาบูบู้ด้วย”
เหมือนปลายสายจะเงียบไปสักพัก จนเธอไม่แน่ใจว่าตัวเองทำอะไรผิด หรือเขาจะไม่อยากให้เธอมาคลุกคลีกับคนของศิระกรุ๊ป คงกลัวว่าดีลจะรั่วไหลแน่ๆ
“เดี๋ยวก็กลับแล้วค่ะ ตอนแรกหนูคิดว่าพี่จะยังไม่ให้หนูเริ่มงานเสียอีก”
เธอบอกเขาอย่างที่รู้สึก เพราะเห็นเขาควง เชอรี่ นัวเนียแบบนั้น เลยไม่แน่ใจว่าเขาจะเปลี่ยนใจเหรอเปล่า
(พี่รอที่ห้องนะคะ มาได้แล้ว)
เขาพูดสั้นๆ ก่อนจะตัดสายไป พราวฟ้าจึงต้องเดินไปบอก วิทย์ ที่กำลังยืนเลือกของอยู่ไกลๆว่าเธอต้องรีบกลับห้อง เพราะมีงานด่วนที่ต้องส่งเมล์ให้เจ้านาย
“แย่จังนะครับนายคุณพราว มาออกทริปแบบนี้ยังกล้ามาสั่งงานอีก”
วิทย์ เอ่ยตำหนิเล็กน้อยแบบไม่ได้ถือสาอะไร
พราวฟ้า ได้แต่ยิ้มแห้งๆ ใช่เจ้านายเธอโหดและใจร้ายมาก แต่อย่างไรเธอก็ต้องไปเริ่มงานตามสัญญาที่พูดไว้
ลิฟต์ไปชั้น14 ถูกเปิดออก และพราวฟ้าก็รีบตรงไปยังห้อง 6203 ตาม เคาะประตูเพียงสองครั้ง
ก๊อกๆ
ก่อนที่ประตูจะเปิดออก หน้าหล่อเหลาคมคายยืนรออยู่ในนั้น ไฟในห้องสลัวเล็กน้อยเหมือนเขาเปิดเพียงบางจุด
“เข้ามาซิครับ”
หัวใจของ พราวฟ้า เต้นระส่ำขึ้นมาอีกรอบ
เธอเดินตามเขาอย่างช้าๆ ในใจก็ครุ่นคิดสงสัยว่า เขาแยกกับ เชอรี่ ตอนไหน และทำไมถึงอยู่ต่อกับสาวสวยตัวท็อป อีกใจก็สงสัยว่าเขากับสาวเอ็นได้ทำอะไรกันก่อนหน้าที่เธอจะเข้ามาหรือไม่?
บ้าจริง!!! มันไม่ใช่เรื่องที่เธอควรจะไปใส่ใจขนาดนั้น
“ไวน์แดงหรือวอดก้าดีครับ?”
ศิรกร เลิกคิ้วสูง
“ไวน์ค่ะ”
เธอตอบ อย่างขอไปทีความจริงพราวฟ้า ไม่ชอบดื่มแอลกอฮอลล์มากนะ แต่หากเลือกได้เธอชอบเบียร์มากกว่า แต่ตอนนี้ไม่มีชอยส์ให้เธอเลือกจึงขอเป็นไวน์ละกัน
อีกอย่างตอนนี้เธอต้องการของมึนเมาย้อมใจ
“ทำไมถึงไปเดินกับวิทย์ได้”
แก้วไวน์ถูกยื่นให้ตรงหน้า พร้อมคำถามที่เหมือนจะไม่ค่อยใส่ใจเท่าที่ควร
“หนูเจอเขาในลิฟต์ตอนลงไปทานข้าวค่ะ เขาเลยชวนให้นั่งโต๊ะเดียวกัน แล้วพาไปเดินเล่น”
เธอบอกด้วยสายตาแวววับ โดยไม่คิดอะไร แต่เหมือนเขาสีหน้าเขาจะเรียบเฉยขึ้นกว่าเดิม จึงฉุกคิดขึ้นมาได้
“พี่ไม่ชอบเหรอคะ?”
“ไม่รู้ซิ”
ปกติเขาเองไม่ค่อยยุ่งวุ่นวายกับเรื่องส่วนตัวของน้องๆเด็กเอ็นเท่าไหร่ และเขาไม่เคยต้องมานั่งพะวงและหัวเสียแบบนี้ แต่ตอนนี้ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
ว่าทำไมถึงรู้สึกขุ่นเคือง ตั้งแต่เห็นทั้งคู่เมื่อตอนเย็นแล้ว
“ไม่มีอะไรค่ะพี่ไม่ต้องห่วง หนูบอกคุณวิทย์ว่า หนูมาในนามภาสกรซัพของศิระกรุ๊ป”
เธอบอกเขาเสียงหวาน ด้วยกลัวเขาจะกังวลเรื่องภาพลักษณ์ตัวเองต่อคนรอบข้าง
ศิรกร นิ่งไปสักครู่ก่อนจะถอดเสื้อโบโลของตัวเองออก แล้วเดินมาสวมกอดเธอจากด้านหลัง ผมของเธอถูกรวบไพล่ไปอีกฝั่ง ก่อนที่สันจมูกโด่งจะซุกยังซอกคอระหงของเธอ
“อื้ออ”
เธอทั้งขนลุกและตื่นเต้น เมื่อร่างแน่นเคลียดของเขาเบียดชิดจากด้านหลัง กระโปรงของเธอถูกถลกขึ้น มือหนาไล้ยังโคนขาอ่อนช้าๆ
“หนูมาสายรู้มั้ย”
เขากระซิบแผ่วเบา ที่ผ่านมา ศิรกร ค่อนข้างซีเรียสเกี่ยวกับเรื่องเวลามาก หากได้นัดหมายแล้วเขาจะถือว่านั่นเป็นข้อตกลงที่สำคัญที่สุด
“อื้อหนูขอโทษค่ะ แค่สามนาทีเองหนูก็นึกว่า..”
เธอโอนอ่อนร่างกายกับกริยาของเขา เมื่อมือหนาไล้บีบเคล้นไปทีละจุดของเรือนร่าง ชุดเดรสชาตินบางเบานั้นแทบจะไหม้เป็นจุลเมื่อเบียดเสียดกับความแน่นเครียดที่แนบบดเบียด
“ต่อไปถ้าพี่นัด คือตามนั้นหนูต้องเข้าใจนะคะ”
น้ำเสียงของเขาคล้ายตำหนิแต่ก็แฝงความออดอ้อนในที
“ค่ะ”
“ดีมากเด็กดี”
สายเดี่ยวเส้นบนถูกสะกิดจากไหล่ลาด จนร่นไปกองที่เอว มือหนาสะกิดที่ปิดจุกอันเล็กให้พ้นทาง อีกข้างไล้ยังโคนขาอ่อนนวลเนียลจนถึงกลีบเนื้อสาวด้านล่างที่ไร้แพนตี้
*************
- ผู้เขียน
