ตอนที่ 11
ออดอ้อน
“ทำไมมองพี่แบบนั้นครับ?”
ศิรกร ขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อมองกริยาของเธอที่เอาแต่จ้องหน้าเขาคล้ายสงสัยอะไรบางอย่าง
“เปล่าค่ะ เค้าแค่สงสัยว่าเมื่อคืนพี่ได้นอนบ้างรึยัง?”
สรรพนามแทนตัวเองว่า เค้า ของเธอ ทำให้ปากหยักได้รูปของเขา ยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย แค่เธอเอ่ยคำนี้ก็ทำให้ดูน่ารักขึ้นอีกหลายเท่า โดยไม่ต้องออดอ้อนอะไรมาก
“พอหนูกลับไป พี่ก็หลับเลยค่ะ”
เขาบอกตามความจริง
“แล้วพี่เรียกเชอรี่ขึ้นไปตอนไหนคะ?”
พอเอ่ยคำนี้แล้ว พราวฟ้า ก็รู้สึกอยากจะตบปากตัวเองนัก ด้วยไม่ใช่เรื่องที่เธอควรจะถามแม้แต่น้อย
ศิรกร นิ่งไปเพียงครู่ ดวงตาคู่สีถ่านมีแววครุ่นคิดเล็กน้อย
“เชอรี่เหรอ พี่ไม่ได้เรียกนิเอามาจากไหน?”
เขาไม่ได้หื่นขนาดนั้น แค่เริงรักกับเธอเกือบทั้งคืน น้ำของเขาก็แทบจะหมดตัวแล้ว และที่ไม่ได้มาร่วมทริปตอนเช้า เพราะต้องเคลียร์งานกับพันธมิตรจีนทางวีดีโอคอล
เสร็จแล้วเขาก็รีบตา
