๓๗
"...วันนี้ไข่ตุ๋นของคุณแม่อร่อยไหมคะ" บรรยากาศบนโต๊ะอาหารช่วงเช้าของวันตั้งขึ้นที่โต๊ะอาหารหน้าบ้าน ลมโกรกเบาๆ ช่วยพัดใบไม้ต้นไม้ให้สั่นไหวเพิ่มความเย็นสบายโดยไม่จำเป็นต้องพึ่งพาเครื่องใช้ไฟฟ้า
"อร่อยค่ะคุณแม่" คนตัวเล็กที่มือถือช้อนและส้อมฉีกยิ้มกว้าง อวดฟันเล็กขาวสะอาดให้ปรากฏออกมา
"ถ้าอร่อย พรุ่งนี้เช้าเดี๋ยวแม่ทำให้ลูกกินอีกนะคะ"
"ค่ะ"
"ไข่ตุ๋นคุณแม่อร่อย ผัดซีอิ๊วของพี่ปุ้ยเมื่อวานล่ะคะอร่อยหรือเปล่า" พี่เลี้ยงสาวเอ่ยถามขึ้นมาบ้าง คนตัวเล็กทำท่าครุ่นคิดตามสไตล์ของคนขี้เล่นก่อนจะค่อยๆ ตอบออกมาด้วยน้ำเสียงสดใส
"อร่อยค่ะ แต่อร่อยน้อยกว่าไข่ตุ๋นของคุณแม่นะคะ"
"โหย พี่ปุ้ยสู้คุณแม่ไม่เคยได้เลยอ่ะ" ท่าทางงอแงของพี่เลี้ยงสาวเรียกรอยยิ้มจากใบหน้าจิ้มลิ้มได้ในทันที ตั้งแต่เหตุการณ์ในวันนั้น เธอและทุกคนในบ้านพยายามเอาใจใส่คนตัวเล็กโดยการพูดคุยให้มากขึ้นกว่าเดิม แม้นิทานจะไม่ได้เห็นเ
