"เป็นอะไร"
"..." ฉันก็เงียบไม่ตอบ
"ใครโทรมา"
"..." ฉันก็นิ่ง
"วาเลน"
"ไม่มี..."
"ฉันได้ยินที่เธอคุยโทรศัพท์ประโยคสุดท้าย...ใครโทรมา" ริมฝีปากหนาเค้นเสียงมองหน้าถามฉันทำให้ฉันเผลอเม้มปากแน่นไปกับสายตาคมที่จับจ้องมายังฉัน และสุดท้าย...ฉันก็ทนไม่ไหว
"มิวสิค" ฉันค่อย ๆ มองหน้าตอบคนตรงหน้ากลับไป เตวินทร์ก็ชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้ามานั่งลงข้างฉันบนโซฟาหรู
"เพื่อนเธอคนนั้น?"
"อืม"
"มีปัญหากันใช่ไหม เธอถึงมาเรียนที่นี่" เจ้าของใบหน้าหล่อเอ่ยถามฉันขึ้น มันก็คงเดาไม่ยากเท่าไหร่จากท่าทีของฉันกับประโยคที่เขาได้ยินเมื่อกี้
"อืม" ฉันก็พยักหน้าตอบคนตัวสูงกลับไปอีกครั้ง
"มีเรื่องอะไรกัน"
"..." ฉันก็เงียบไม่กล้าตอบ
พึบ มือหนาเอื้อมเข้ามาจับมือฉันเข้าไปกุมไว้บนตักแกร่ง
"บอกฉันเถอะ ฉันอยากรับฟังปัญหาที่เธอเจอ"
"..." ฉันก็เม้มปากแน่นแววตาสั่นคลอ
"วาเลน..."
"ยัยนั่นคิดไม่ดีกับฉัน"
"คิดไม
