บทที่ 8
มาอยู่กับกู
หลังจากอาบน้ำเสร็จลลิตก็คว้าเสื้อผ้าตัวที่เล็กที่สุด แต่ถึงอย่างไรมันก็ตัวใหญ่กว่าเธออยู่ดี ก่อนจะคว้ากางเกงขาสั้นแบบเชือกมัดมาสวมใส่ ส่วนด้านใน… เธอจำใจต้องใส่ของเก่าไปก่อน แม้มันจะมีกลิ่นเหงื่อก็ตาม เมื่อแต่งตัวเสร็จแล้วเธอก็เดินออกไปจากห้องแม้ไม่รู้ว่าต้องเดินไปทางไหน แต่ท้ายที่สุดแล้วเธอก็พาตัวเองเดินมาจนถึงห้องอาหารได้ด้วยความประหลาดใจ
ข้าวผัดปูและน้ำซุปร้อนๆ หอมกรุ่น ทัตเทพผายมือเชิญให้เธอนั่งลงฝั่งตรงข้าม
“น่ากินจังเลยค่ะ” ลลิตพูดจากใจจริง เพราะอาหารตรงหน้าแม้เป็นอาหารจานเดียว แต่ก็น่ากินมาก แถมยังมีกลิ่นหอมอีกด้วย
“กินสิ ถ้าไม่อิ่มก็เอาอีกได้ มีอีกเยอะ”
“ทำเองเหรอคะ?” เอียงคอถามด้วยความสงสัย
เพราะหากมองจากภาพลักษณ์ภายนอกแล้ว ผู้ชายร่างกายกำยำอย่างทัตเทพดูไม่เหมาะกับงานในครัวสักเท่าไหร่ ในขณะเดียวกันตัวลลิตต่างหากที่ควรเชี่ยวชาญงานในครัว
“อืม”
“โอ้โห เก่
