บทที่ 4 ครั้งแรกของมึง
1045 คำ
บทที่ 4
ครั้งแรกของมึง
เมื่อตกลงกันได้แล้วทัตเทพก็พึมพำคาถาหนึ่งขึ้นมา ก่อนจะโน้มใบหน้าคมคายลงบดจูบลงบนริมฝีปากอวบ วินาทีที่ริมฝีปากหยักสัมผัสโดนนั้น ลลิตสะดุ้งเล็กน้อย ฝ่ามือเล็กที่บีบเข้าหากันแน่น เมื่อริมฝีปากหยักเริ่มบดเคล้าคลึง หัวใจดวงน้อยก็เต้นผิดจังหวะ
ต่อมาเรียวลิ้นสากชื้นก็สอดแทรกเข้าไปในโพรงปากอุ่นร้อนของหญิงสาว เกี่ยวรัดรึงลิ้นลิ้นๆ ของลลิตอย่างจาบจ้วง เลียวนสำรวจภายใน แล้วหยอกล้อเล่นกับลิ้นนุ่มนิ่มไม่ประสีประสา
ทัตเทพกดริมฝีปากแนบแน่นเข้าไปอีก จนปากอวบอิ่มจำต้องอ้าออกกว้างโดยอัตโนมัติ รสจูบหอมหวานส่งผลให้สติสัมปะชัญญะของลลิตมึนงงไปชั่วครู่ ตอนนั้นเองดวงตาคู่งามมองเห็นใบหน้าของผู้หญิงคนหนึ่งจ้องมองเธออยู่ด้านหลังของทัตเทพ ลลิตจึงหลับตาแน่น พยายามสงบจิตสงบใจตัวเอง
ริมฝีปากถูกถอดถอนอกเพื่อให้ลลิตได้สูดอากาศเข้าปาก ก่อนจะประกบริมฝีปากลงไปใหม่อย่างเร่าร้อน แตกต่างจากเมื่อครู่อย่างสิ้นเชิง ราวกับเมื่อครู่เป็นแค่การสำรวจภายในโพรงปากหวานของหญิงสาว ว่ามีสิ่งใดน่าสนใจอยู่บ้าง
ชุดของลลิตถูกฝ่ามือหยาบดึงออกเผยผิวขาวนวบเนียน และชุดชั้นในสีหวานซึ่งปกปิดทรวงอกอวบอิ่มตั้งสองข้างเอาไว้ รสจูบยิ่งคงทวีความร้อนแรงมากขึ้น จนลลิตหายใจไม่ทัน เธอพยายามสูดลมหายใจแต่ราวกับทัตเทพฉกฉวยลมหายใจของเธอไปจนหมด
อยากผลักออกเพื่อสูดอากาศเข้าปอดเหลือเกิน แต่กลัวว่าจะเป็นการต่อต้าน ทำให้พิธีกรรมนั้นล่ม และกลายเป็นว่าลลิตต้องเสียตัวเปล่าให้กับทัตเทพตามที่เขาบอกจริงๆ
“แฮ่ก แฮ่ก” โชคดีเหลือเกินที่ทัตเทพถอดถอนริมฝีปากออกก่อนที่ลลิตจะหมดลม เธอรีบบสูดอากาศเข้าปอดทันทีจนแทบสำลัก ดวงตาเรียวคมจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างมีคำถาม
“อย่าบอกนะว่านี่เป็นครั้งแรกของมึง?”
พวงแก้มใสทั้งสองข้างแดงระเรื่อเมื่อชายหนุ่มเอ่ยถามอกมาตรงๆ แบบนั้น เมื่อเห็นปฏิกิริยาที่ร่างกายของเธอแสดงออกมาอย่างไม่รู้ตัวนั้น ไม่ต้องมีคำตอบจากลลิตเขาก็พอจะรู้แล้ว
“ไม่แปลกที่มีคนทำของใส่มึงแรงขนาดนี้ มึงทั้งสวย อีกทั้งยังเป็นสาวพรหมจรรย์” ทัตเทพว่าพลางเกี่ยวปอยผมนุ่มสลวยของหญิงสาวเล่น พร้อมทั้งพิจารณารูปร่างหน้าตาของลลิตอย่างถือดี
...แม้แต่กู ถ้าไปเจออีนี่ข้างนอก ก็ต้องมองตามบ้างสักครั้งสองครั้งล่ะวะ...
“ครั้งแรกของมึง กูจะค่อยๆ ทำก็แล้วกัน” ทัตเทพคลี่ริมฝีปากเป็นรอยยิ้มดูร้ายกาจ ก่อนจะโน้มใบหน้าคมคายลงไปบดจูบเคล้าคลึงริมฝีปากอวบอิ่มอย่างเร่าร้อน
ริมฝีปากอวบอิ่มของลลิตคล้ายกับมาร์ชเมลโล่สีชมพูอ่อน ยิ่งบดเคล้าริมฝีปาก ยิ่งมีรสหวานปลุกกามารมณ์ในกายของชายหนุ่มให้พุ่งพล่าน
เรียวลิ้นอ่อนนุ่มเองก็แทบไม่ต่างไปจากเยลลี่หวานๆ ยิ่งจูบยิ่งรู้สึกถึงความปรารถนาในกายพุ่งขึ้นสูงเรื่อยๆ ดูดดึงเรียวลิ้นเล็กเข้าสู่โพรงปากของตัวเอง แล้วไล้เลีย สลับกับเกี่ยวรัดรึงอย่างย่ามใจ ฝ่ามือหนาบีบคางของลลิตเพื่อให้เธออ้าปากกว้างๆ ให้ตัวเองสามารถรุกรานได้มากกว่านั้น
ความเร่าร้อนทำเอาลลิตแทบหลอมละลายไปกับจูบของเขา นี่เป็นจูบแรกของเธอ และเขากำลังจะเป็นคนแรกของเธออีกด้วย ลลิตรู้สึกว่าริทฝีปากของตัวเองนั้นด้านชาไปเสียแล้ว ภายในกายรู้สึกวาบหวิวแปลกๆ ไม่ใช่ความรู้สึกที่ลลิตคิดว่ามันดี แต่ก็ไม่ใช่ความรู้สึกที่ไม่ดี เธอสับสนและงงงวย แยกแยะไม่อกไปชั่วขณะ
จากที่คิดว่าจะอิ่มเอม มันกลับยิ่งกระตุ้นความหื่นกระหาย ทัตเทพที่มีจิตใจมั่นคงยังยากที่จะเอาชนะกามารมณ์ หรือเป็นเพราะตั้งแต่บรรลุในศาสตร์ ทัตเทพก็ไม่เคยแตะต้องผู้หญิงคนไหนมาก่ออนเลยกันนะ
เมื่อบดจูบจนพอใจ ทัตเทพก็เลื่อนใบหน้าคมคายซุกลงที่ลำคระหง กลิ่นกายหอมหวานของลลิตทำให้แก่นกายของชายหนุ่มรู้สึกปวดหนึบขึ้นมา จมูกคมสูดกลิ่นกายของลลิตก่อนจะใช้ริมฝีปากทั้งขบ ทั้งดูดจนเกิดรอยรักสีเข้ม ร่างบอบบางกระตุกอยู่หลายรอบด้วยความไม่ชิน หากแต่ไม่ได้มีท่าทีต่อต้านแต่อย่างใด
ดวงวิญญาณที่ถูกกักขังเอาไว้ภายในห้องแห่งนี้ได้แต่ดูบทรักอันเร่าร้อน แต่ไม่สามารถย่างกรายเข้าไปใกล้ได้ เนื่องจากคาถาอาคมซึ่งถูกร่ายเอาไว้โดยรอบของเตียง อีกทั้งยังมีรักและยมคอยเฝ้าสังเกตการณ์ ไม่ให้เกิดการรบกวนการทำพิธีในครั้งนี้
“รัก มึงดูสิ พ่อกำลังหาแม่ให้เรา”
“ใช่ เราหาเมียให้พ่อ ส่วนพ่อหาแม่ให้เรา คิกคิก”
รักและยมหัวเราะคิดคัก ก่อนที่เวลาต่อมาจะถูกพลังบางอย่างปิดกลั้นไม่ให้เห็นการร่วมรักนั้น รักยมถอนหายใจอย่างนึกเสียดาย เพราะอยากรู้ว่าพ่อของพวกเขาจะทำอะไรกับแม่ของพวกเขา ที่เจ้าตัวเป็นคนเลือกเองกับมือบ้าง
ใช่แล้ว แม้ลลิตจะเข้ามาในคฤหาสน์หลังนี้ได้เพราะลุงยามเวทนาในสิ่งที่เธอพบเจอ แต่เมื่อเดินเข้ามาแล้วกุมารทองจะดลจิตดลใจ ให้แขกหรือลูกค้าเดินไปยังห้องทำพิธี หากแต่วันนี้ทัตเทพได้เข้าฌาณนั่งสมาธิ เพิ่มเพิ่มพลังของตน ในช่วงนี้จะไม่ชอบให้ใครรบกวน และไม่มีใครกล้าเข้าไปรบกวนด้วย บริวารนั้นต่างรู้ดี
แต่รักยมกลับดลจิตดลใจลลิตให้เดินไปจนถึงห้องนอนของทัตเทพแทนห้องทำพิธี แม้พี่ๆ กุมารทองของตนจะเอ่ยห้ามเตือนก็ตาม แต่ใครจะห้ามความซุกซนของรักยมได้กัน
- ผู้เขียน
