บทที่ 33
ลลิตชอบพี่มั้ย
“พี่ทัต ช่วยไปหยิบ ว้าย!!”
ประตูถูกฝ่ามือใหญ่จับและดึงออก ร่างของลลิตที่บังอยู่หลังประตูจึงถลาออกมาตามแรงกระชากนั้นด้วย ทัตเทพเอาตัวมารับร่างของลลิตเอาไว้ ทุกอย่างช่างเป็นไปตามที่เขาคาดการณ์เอาไว้
หัวใจดวงน้อยเต้นระรัว ลลิตรีบผลักคนตัวโตออก แต่เจ้าของร่างกลับกระชากแขนของเธอดึงเข้าหาตัวอีกครั้ง ก่อนจะโน้มหน้าลงมากระซิบที่ข้างหูด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา
“ผ้าเช็ดตัวไม่จำเป็นหรอก พี่ชอบแบบนี้มากกว่า” ว่าแล้วก็โอบอุ้มหญิงสาวขึ้นสู่อ้อมแขนอันแข็งแกร่งของตัวเอง แล้วพาไปวางไว้บนเตียงอย่างแผ่วเบา
“อ๊ะ พะ พี่ทัต!” ลลิตพยายามจะถอยหนี แล้วดึงผ้าห่มมาคลุมตัวไว้ แม้จะคลุมได้แค่ช่วงอกก็ตาม แต่ทัตเทพก็คลานตามมาราวกับนักล่าที่กำลังจะกินเหยื่ออย่างไรอย่างนั้น “ปะ อาบน้ำก่อนเลยค่ะ”
“ขืนพี่ไปอาบน้ำ ลลิตก็ชิงหลับก่อนสิ”
“อึก!”
ทัตเทพเอ่ยอย่างรู้ทัน เพราะเขารู้ว่าเธอขี้อายมาก และคง
