บทที่ 37
คราวเคราะห์
หลายวันต่อมาความรักของทัตเทพและลลิตเติบโตขึ้นทุกวัน แทบไม่มีวันไหนเลยที่ลลิตกลับบ้านเองคนเดียว ทัตเทพจะมารับตลอด เว้นเสียแต่วันไหนที่มีงานทำพิธี ก็จะส่งคนขับรถมารับแทน
แต่ว่าวันนี้ดูเหมือนว่าทัตเทพจะเคร่งเครียดมากเป็นพิเศษ
“ช่วงนี้รอบตัวมึง มีเรื่องอะไรแปลกๆ เกิดขึ้นหรือเปล่า?”
“เรื่องแปลกๆ เหรอ... อืม” ลลิตทำท่าทางครุ่นคิด ทว่าอันที่จริงแล้วมีเรื่องราวแปลกๆ เกิดขึ้นจริงๆ แต่ว่าลลิตไม่อยากทำให้ทัตเทพไม่สบายใจตามเธอไปด้วย ก็เลยไม่บอกอะไร อีกอย่างเธอก็รู้สึกถึงรักยมอยู่ตลอด และอุ่นใจที่รักยมคอยอยู่ข้างๆ “ไม่มีนะคะ”
“...” ดวงตาเรียวคมจ้องมองลลิตนิ่ง เขารู้ว่าเธอโกหก เพราะเขาสั่งให้รักยมมาคอยดูแลลลิต ฉะนั้นเขาจึงรู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับลลิต
หากเป็นเรื่องทั่วไปก็คงไม่เท่าไหร่ แต่รักยมเองก็สัมผัสได้ถึงเคราะห์ร้ายที่ถูกผลัดออกไปนั้นกำลังคืบคลานเข้ามา
“กูยกรักยมให้เป็นข
