แม่ของหล่อนระบายยิ้มให้ หล่อนรีบกลับเข้าห้องไป และเปลี่ยนชุด ไม่นานก็ก้าวออกมาในชุดผ้าซิ่นสีพื้นกับเสื้อลูกไม้สีขาวแขนกระบอก
แม่แช่มมองลูกสาวด้วยความชื่นชม “ลูกสาวของแม่สวยงามขนาดนี้ คุณเมธมองไม่เห็นได้ยังไง”
ชื่อของเมธวัฒน์ทำให้หล่อนหน้าเศร้าลง แม่ของหล่อนรีบขอโทษขอโพย
“แม่ลืมไป แม่ขอโทษนะทราย”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะแม่ ทรายพอจะทำใจได้แล้ว”
แม่แช่มลุกขึ้นยืน ทรายทองรีบก้าวเข้าไปช่วยถือตะกร้าที่ค่อนข้างหนัก
“เราไปทำบุญกันเถอะจ้ะ”
สองแม่ลูกระบายยิ้มให้กัน และพากันเดินลงบันไดไปเพื่อจะเดินลัดเลาะข้างทางไปยังวัดที่อยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้านนัก แต่ก็มีรถหรูคันหนึ่งแล่นมาจอดที่หน้าบ้านเสียก่อน
“รถใครน่ะ”
แม่แช่มอุทานแปลกใจ แต่ตรงกันข้ามกับทรายทองที่ตกใจจนหน้าซีดเผือด
“คุณเมธ?!”
หล่อนจำรถของเขาได้ จำได้ติดตาและติดใจเลยทีเดียว แล้วเขามาที่นี่ได้ยังไง?
ทรายทองชะงักงัน ดวงตาเบิกกว้างตื่นตระหนก ไม
