ตอนที่ 9
วันต่อมา~
พัง!
บอกเลยว่าพังโคตรๆ ชีวิตนักศึกษาฝึกงานของฉัน (ฉบับเจ้าขา) พังลงอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว...ลาก่อนรถยนต์สปอร์ตสุดหรูที่ฉันอยากได้
"ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อยไม่ได้หรือไง อย่างกับคนหมดอาลัยตายอยาก"
ฉันตวัดสายตาไปมองคนพูดทันที แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร จนมีเสียงพูดขึ้นอีกครั้ง
"แค่ย้ายขึ้นมาฝึกงานข้างบนแค่นี้ จำเป็นต้องทำตัวเหมือนร่างไร้วิญญาณขนาดนี้มะ ถามจริง!? " ยายเจ๊เลขาหน้าห้องของพี่เตอร์จีบปากจีบคอพูดพร้อมกับเอามือค้ำเอวแล้วถามฉัน
"เจ๊ไม่เข้าใจว่ะ! " ฉันบอกแค่นั้นแล้วลงมือจัดของต่อ
"ยายเด็กคนนี้ ก็หล่อนไม่พูดฉันจะเข้าใจหล่อนมะ"
"ออกไปทำงานของเจ๊เถอะ! เรื่องแบบนี้คนแก่แบบเจ๊ไม่มีทางเข้าใจหรอก" จริงๆ เจ๊แกก็ไม่ได้แก่หรอก น่าจะสามสิบต้นๆ ได้มั้ง หรือไม่ก็ใกล้ๆ จะสามสิบ ฉันก็ไม่แน่ใจ เอาเป็นว่าเจ๊แกไม่แก่ละกันนะ
"โฮ๊ะๆ นี่หล่อนคงยังไม่รู้อะไรสินะ"
"อะไร" ฉันหันไปมองเจ๊แกด้วย
