My Trainee ยัยเด็กฝึกงานสุดแสบ

ตอนที่ 1 K.Speedway "ไอ้เชี่ย! " ฉันสบถขึ้นมาอย่างหัวเสียและหัวร้อน รู้สึกหงุดหงิดเมื่อรถแข่งคันที่มันเพิ่งขับพุ่งแซงรถฉันขึ้นไปเมื่อกี้ มันจงใจพ่นควันสีดำจากท่อไอเสียออกมาใส่ฉัน ทำให้ฉันมองไม่เห็นทางและต้องผ่อนความเร็วของรถลง เพราะถ้าจะพุ่งไปต่อมันอาจจะทำให้รถของฉันเสียหลักได้ พอควันเริ่มจางไปฉันก็เริ่มมองเห็นทางและรถแข่งคันเมื่อกี้ ที่อยู่ห่างจากรถฉันไปประมาณห้าร้อยเมตรได้ เหอะ! "ได้! มันจะเล่นแบบนี้ใช่ป้ะ" รอบนี้ฉันอุตส่าห์จะเป็นคนดีอยู่ในกฎระเบียบสักหน่อย กะจะแข่งแบบใสสะอาดแล้วนะ แต่พวกมันแม่งดันเริ่มก่อนเองแบบนี้ก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ เดี๋ยวเจอฤทธิ์ของเจ้าขา แล้วจะรู้ว่าไอ้การพ่นควันแบบนี้ มันโคตรเด็ก ฉันจะทำให้พวกมันได้รู้เองว่าของจริงเขาเล่นกันยังไง "เล่นแบบนี้ได้ดิ เดี๋ยวเจ้าขาจัดให้! " ฉันรีบเปลี่ยนเกียร์รถให้เป็นเกียร์ต่ำก่อนจะเหยียบคันเร่งจนมิดไมล์และพยายามจับประคองพวงมาลัยไว้ให้มั่น และหักเลี้ยวโค้งไปตามเส้นทางเคี้ยวคดของสนาม สนามนี้ฉันคุ้นเคยมาตั้งแต่เด็ก ไอ้ทางคดเคี้ยวแค่นี้ไม่ใช่อุปสรรคสำหรับฉันหรอก เพราะฉันแข่งรถที่สนามนี้มาไม่รู้กี่ร้อยกี่พันรอบ และใช้เวลาไม่นานฉันก็สามารถตามตูดรถของพวกมันได้ ที่ฉันใช้คำว่าพวกมันก็คือว่าพวกมันมีกันหลายคน แต่ส่งตัวแทนมาแค่หนึ่งคนเพื่อมาลงแข่งกับฉัน "หึ! มึงเจอกู" ในจังหวะที่รถพวกมันลดความเร็วลงเพราะกำลังจะเข้าโค้ง ฉันก็กะระยะที่คิดว่าจะทำให้รถมันเสียหลักได้ แล้วเร่งความเร็วรถของตัวเองให้พุ่งชนท้ายรถด้านซ้ายของพวกมันอย่างแรง ทำให้พวกมันเสียหลักชนรั้วกั้นด้านในของสนาม ส่วนฉันก็รีบหักหลบไปข้างสนามอีกฝั่ง แล้วเหยียบเบรกจนรถสะบัด และเกือบจะเสียหลักลงขอบสนามไปด้วย แต่โชคดีที่ฉันสามารถประคองรถเอาไว้ได้ ฉันหันกลับไปมองผลงานตัวเองได้แป๊ปนึงก็ต้องรีบออกตัวอีกครั้ง พร้อมกับเร่งสปีดเข้าเส้นชัยไปในที่สุด บอกแล้ว คิดจะเล่นแง่กับเจ้าขา ชาตินี้มันยังเร็วไป! อ่า...พล่ามไปซะเยอะเลย ขอแนะนำตัวเองหน่อยละกันนะคะ เพราะต้องอยู่กันอีกยาวๆ จึงจำเป็นต้องรู้จักกันไว้ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเจ้าขา เป็นน้องสาวสุดที่รักกกกกของพี่เจ้าขุน ซึ่งฉันมักจะเรียกพี่เจ้าขุนว่าเฮีย ฉันเป็นลูกสาวคนเล็กของป๊าคิวกับแม่เจน ฉันคิดว่าฉันก็เป็นคนที่เรียบร้อย พูดน้อยมั้ง แล้วก็เป็นคนน่ารักคนนึงเลยน้า~ แต่ไม่รู้ทำไมคนรอบตัวฉันถึงไม่คิดแบบนั้นก็ไม่รู้ ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่ก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวอยู่กับฉันไปสักพักทุกคนคงจะรู้จักนิสัยฉันเองนั่นแหละ ว่าฉันเป็นคนแบบไหนกันแน่ ครอบครัวของฉันทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ ในเครือ K.Group ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจโรงแรม คอนโดมิเนียม โครงการบ้านจัดสรร และรีสอร์ตที่มีกระจายอยู่ทั่วประเทศและต่างประเทศด้วย และนอกจากธุรกิจอสังหาริมทรัพย์แล้วก็ยังมี ผับ คาสิโน และสนามแข่งรถอีกด้วย แล้วก็ไม่ได้มีแค่นี้หรอกนะ ยังมีอีกเยอะที่ครอบครัวฉันร่วมลงทุน แต่ฉันขอบอกแค่นี้แล้วกัน แต่บอกแค่นี้ทุกคนก็คงจะรู้แล้วล่ะว่าบ้านฉันรวย เน้นนะว่า 'บ้าน' รวย แค่บ้านรวยค่ะที่รวย! เพราะตัวฉันนั้น...จน! ก็ไม่เชิงว่าจนนะ แต่แบบเวลาฉันอยากได้อะไรป๊าจะไม่ค่อยซื้อให้อะ ป๊ามักจะให้เก็บเงินซื้อเอง แต่ถ้ารีบใช้มากๆ ป๊าก็จะให้ยืมเงินไปซื้อก่อน แต่ดอกเบี้ยอย่างโหด ยิ่งกว่าเงินกู้นอกระบบซะอีก ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าป๊าจะเขี้ยวกับลูกของตัวเองไปทำไม ฉันโคตรเซ็ง แล้วเวลาจะได้ของจากป๊าแต่ละทีต้องรอวันเกิดหรือไม่ก็ตอนเกรดออกเท่านั้นแหละ แต่ต้องได้เกรดดีๆ ด้วยนะถึงจะได้ของที่อยากได้ แล้วก็บังเอิญเกรดฉันมันแย่มาก ฉันก็เลยอดได้ของเลย ไม่เหมือนพี่เจ้าขุน รายนั้นอะนะได้ทุกเทอม แถมยังเป็นเด็กเกียรตินิยมด้วย ชิ! แต่ถึงยังไง ฉันก็ได้ของที่ตัวเองอยากได้ทุกครั้งนั่นแหละ เพราะฉันก็มีวิธีหาเงินของฉันยังไงล่ะ "ไงพวกมึง ไหนเอาเงินมาให้กูนับเล่นหน่อยสิ" ฉันยิ้มให้พวกมันที่เดินมายืนอยู่ตรงหน้า พร้อมกับแบมือออกไปอย่างอารมณ์ดี ก็แข่งรถชนะนี่นะ ก็ต้องอารมณ์ดีเป็นธรรมดา "มึงทำผิดกฎของสนามนะเจ้าขา" อ่าใช่ ฉันทำผิดกฎของสนาม ฉันรู้ เพราะว่าที่สนามนี้มีกฎระเบียบระบุไว้อย่างเคร่งครัด และก่อนลงแข่งทุกคนก็ต้องศึกษาและรู้กฎที่ว่านั่นก่อนทุกคน "กูทำอะไรเหรอวะมึง" ฉันพูดพร้อมกับลอยหน้าลอยตาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่พวกมัน "มึงตั้งใจชนท้ายรถกู" ใช่! ตั้งใจชนเลยล่ะ แล้วก็ชนแรงซะด้วยสิ "มันเป็นอุบัติเหตุเว้ยมึง อย่าคิดมาก" "มึงตั้งใจ! " "แล้วไงล่ะ!? " ฉันถามกลับอย่างเอาเรื่อง ฉันรู้ว่ามันมีกฎ รู้ดีด้วย แต่แล้วไงอะ ฉันจำเป็นต้องสนใจกฎนั่นด้วยเหรอ ในเมื่อกฎมันมีไว้แหก "แล้วไง? งั้นเหรอ" "เออ! แล้วไงวะ" "มึงแม่ง...!! " พวกนั้นสบถออกมาอย่างหัวเสียเมื่อทำอะไรฉันไม่ได้ จะเอาผิดกับฉันก็ไม่ได้ เพราะพวกมันรู้ดีว่าฉันเป็นใคร และมันก็ไม่ใช่เรื่องดีถ้าพวกมันจะมีเรื่องกับฉันที่นี่ ไม่ใช่แค่พวกมันนะที่จะแย่ รวมถึงฉันด้วย เพราะถ้าพี่เจ้าขุนกับป๊ารู้ฉันแย่แน่! แต่ฉันก็ต้องทำเป็นพูดข่มมันไว้ก่อน พวกมันไม่รู้นี่ว่าฉันไม่ได้รับอนุญาตให้ลงแข่งรถ หึๆ ป๊าเป็นคนสอนฉันขับรถเองก็จริงนะ แต่ป๊าก็ไม่ชอบให้ฉันมาทำอะไรแบบนี้ แล้วยิ่งถ้ารู้ว่าฉันแหกกฎของสนามด้วยนะ อย่าให้ฉันต้องสาธยาย เรียกได้ว่าตายอย่างเขียดแน่ๆ "งั้นก็ให้พวกกูจ่ายแค่ครึ่งเดียวดิ" เมื่อทำไรฉันไม่ได้ มันก็พูดขึ้นมาอย่างต่อรอง "อย่ามาต่อรอง คำไหนก็คือคำนั้น! " รีบๆ จ่ายมาก็จบ พูดมาก ฉันเริ่มจะรำคาญแล้วนะ "แต่...!! " "จ่ายมาไวๆ อย่าชักช้า" ฉันก้มดูนาฬิกาข้อมือก่อนจะรีบเร่งให้พวกมันรีบจ่ายเงินฉันมา เพราะถึงเวลาที่ฉันต้องรีบไปจากที่นี่แล้ว ถ้าขืนช้ากว่านี้ฉันซวยแน่ "โห่ไรวะ ลดหน่อยไม่ได้เหรอ" แต่พวกมันก็ยังพยายามต่อรองฉันอยู่ ไม่ได้รู้เลยว่าฉันรีบอยู่ "อย่ามาต่อลอง พวกมึงแพ้กูเอง" "ก็มึงกะ...!! " "อะๆ พูดดีๆ นะ พูดไม่ดีเดี๋ยวจบไม่สวยนะบอกก่อน" ฉันรีบชี้หน้าขู่ ก่อนที่พวกมันจะได้พูดคำว่า ‘โกง’ ออกมา เพราะสิ่งที่ฉันทำลงไป ฉันไม่ถือว่ามันคือการโกง แต่มันคือการทำให้ตัวเองชนะยังไงล่ะ กีฬามันมีแพ้ มีชนะ แล้วผิดหรอที่ฉันไม่อยากแพ้ พวกมันมองหน้าฉันอย่างเซ็งๆ ก่อนจะค่อยๆ ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋า "เร็วๆ อย่าชักช้า รีบจ่ายมาไวๆ เดี๋ยวพี่กูมา! " ฉันพูดเร่งพวกมัน เพราะสายรายงานฉันมาว่าวันนี้พี่เจ้าขุนจะเข้ามาที่สนามตอนบ่ายสองน่ะสิ คืออย่างนี้...ฉันน่ะโดนพี่เจ้าขุนสั่งห้ามไม่ให้เข้าสนามโดยเด็ดขาด ถ้าจะเข้ามาก็ต้องมีพี่เจ้าขุนเข้ามาด้วย นอกนั้นคือห้ามทุกกรณี เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะฉันเข้ามาแล้วก็เป็นแบบนี้ไง เฮียไม่ชอบให้ฉันลงแข่งรถหรือเล่นการพนันทุกชนิด ฉันก็เลยต้องแอบเข้ามาตอนที่เฮียไม่อยู่ แต่วันนี้พี่ธูปผู้ช่วยผู้จัดการสนามที่ฉันซื้อตัวมาเป็นคนของฉันบอกฉันว่าวันนี้เฮียจะเข้ามาบ่ายสอง ตอนแรกฉันก็จะไม่เข้ามาหรอก เพราะมันเสี่ยงเกินไป แต่ฉันก็ได้รับคำท้าพวกมันไว้แล้วไง แล้วอีกอย่าง...เงินพนันรอบนี้มันค่อนข้างสูง ฉันก็เลยยอมเสี่ยงเข้ามา แล้วก็ต้องรีบออกไปให้เร็วที่สุด "ไง" ในขณะที่ฉันกำลังเดินก้มหน้านับเงินอยู่นั้น ก็มีเสียงที่โคตรคุ้นหูทักขึ้นมา ทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นไปมองทันที แล้วก็ต้องเจอกับ... "ฮะ...เฮีย!? มาได้ไงอะ" และมันก็ทำให้ฉันหน้าซีดเผือดขึ้นทันที เพราะคนที่กำลังยืนกอดอกมองฉันอยู่ตอนนี้คือ... พี่เจ้าขุน! เฮียของฉันเอง ฉิบหาย! ซวยแล้วไง ไหนพี่ธูปบอกว่าเฮียจะมาบ่ายสอง ตอนนี้เพิ่งจะบ่ายนิดๆ เองยังไม่ถึงบ่ายครึ่งเลยนะ แล้วเฮียมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง เวรเอ๊ย "เฮียต้องถามเจ้าขามากกว่าว่ามาทำไม" ______โปรดติดตามตอนต่อไป______