ตอนที่ 39
"เป็นไงบ้าง ดีขึ้นยัง หื้ม? " เฮียเจ้าขุนค่อยๆ ดันตัวฉันออกก่อนจะถามขึ้นพร้อมกับใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาออกจากแก้มทั้งสองข้างให้ฉันด้วย
"ฮึก! ยัง" ฉันส่ายหน้าตอบเฮียไป และไม่รู้ว่าที่ฉันร้องไห้อยู่ตอนนี้เป็นเพราะอะไร เพราะสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นทำ หรือเพราะคำว่ารักที่พี่เตอร์บอกฉันกันแน่
แต่ที่รู้ๆ คือมันไม่ใช่น้ำตาของความเสียใจแน่นอน แต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจตัวเองอยู่ดีว่าจะร้องไห้ทำไม
"ขี้แงแบบนี้ เดี๋ยวไอ้เตอร์ก็ทิ้งเอาหรอก" เฮียพูดพร้อมกับลูบหัวฉันไปด้วยอย่างปลอบโยน
"เฮียบ้า! ฮื้ออ" ส่วนฉันพอได้ยินเฮียพูดแบบนั้นก็ตีไปที่แขนเฮียเบาๆ หลังจากโดนเฮียแซว ก่อนจะใช้มือเช็ดน้ำตาที่พึ่งไหลออกมาของตัวเองอีกรอบ พยายามห้ามตัวเองไม่ให้ร้องไห้อีก
เฮียจับไหล่ทั้งสองข้างของฉันเอาไว้ ทำให้ฉันค่อยๆ เงยหน้าขึ้นไปมอง ก่อนที่เฮียจะพูดขึ้นมา
"ไอ้เตอร์น่ะ เวลามันรักใครมันรักจริง..."
"? "
"ถ้ามันได้รั
