วันต่อมา
อนาวินที่ได้เห็นข้อความก็รู้สึกหงุดหงิดจะไปหาเธอที่บ้านก็ไม่ได้เพราะดึกมากแล้ว เขาต้องข่มและเก็บอารมณ์เอาไว้จนถึงเช้า แล้วรีบขับรถตรงมาหาพราวฟ้าที่บริษัทในทันที
“สวัสดีค่ะคุณอนาวิน” เสียงเลขาหน้าห้องทำงานของหญิงสาวเอ่ยทักทายพร้อมรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร
“คุณพราวฟ้ามาทำงานหรือยัง” น้ำเสียงและท่าทางนิ่งเรียบถามขึ้นมา ถึงแม้ในใจจะร้อนรนอยากจะเข้าไปคุยกับเธอให้รู้เรื่อง
“มาแล้วค่ะ”
เมื่อได้ยินคำตอบอนาวินก็ไม่รอช้ารีบพุ่งตัวไปยังประตูหน้าห้องทำงานของหญิงสาวทันที
“ใจเย็นๆ ก่อนค่ะ” เลขารีบห้ามและเข้าไปขวางทางเอาไว้ไม่ให้ชายหนุ่มเข้าไปภายในห้อง
“ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณพราว!” น้ำเสียงและท่าทางดุดันจ้องมองไปยังเลขา
“คือคุณพราวมาทำงานแล้ว แต่ตอนนี้ออกไปข้างนอกแล้วค่ะ” ณิชารีบก้มหน้าตอบเพราะกลัวสายตาที่ชายหนุ่มมองมา
“ออกไปไหน” อนาวินยังคงถามต่อด้วยน้ำเสียงดุดัน
“ออกไปพบลูกค้าค่ะ”
“แล้วจะ
